Yaşamak azaptır çok zaman,
Dualara açıldı ağız.
Tükendi dizlerde derman
Akşamı bulamayacağız.
Sürülerini götürdü Beniisrail
Gitmek düştü adamlara.
İmdada yetişti Ebabil,
Kuşlar vurdu camlara.
Geceye, göklere minnettarım,
Mütarekenin verdiği haz.
……………………………………..
Gün doğarken bozuldu tılsım,
Sokakların çağrısı sabah olur olmaz.
Beni kurtaracak biri yok hazırda,
Ölümün takibi henüz çok geriden.
Mihneti esvap gibi geçirip sırta,
Yel değirmenlerine hücum yeniden.
Behçet Necatigil
Sonraki yıllarda, ilk şiirindeki “azap” için şunları söyleyecektir: “YAŞAMAK AZAPTIR ÇOK ZAMAN. Bu Bir ruh yapısı sorunudur, sonucudur. Ben ilk kitabıma o mısra ile başlarken elbet bilemezdim değişmez doğrultunun bu olacağını, olduğunu, belki bir tesadüfün yüze çıkardığı, demek ki bilinçaltında vardı, yeşerdi, kök saldı.” (Bile Yazdı sf 94).
