Eki 15
Yatıyordu. Çehresi, hafifçe yükseltilmiş,solgun ve dargındı dik yastığında,dünya ve dünyaya ait bildiği ne varsa,artık duyularından koptuğundan bu yana,hepsi de umursamaz bir zamanda yitirilmiş. Onu öylece yaşarken görenler, bilmemişlerdi,ne kadar da bütünleşmiş olduğunu bütün bunlarla;çünkü bunlar: O derinlikler çayırlardave sularda, bütün bunlardı çizen o çehreyi. Onun çehresiydi aslında bu enginler,onlar ki, görücüye çıkmışlardı şimdi şaire;korkuyla ölmekte …
Eki 15
Böyle mektup beklenmez,Bir mektup beklenir ancakPaçavra cinsinden bir bez,Çevresinde bir şerit olacakTutkaldan. İçinde -bir kelam.Ve mutluluk. Hepsi o kadar. Mutluluk beklenmez böyle,Böyle beklenen -sondur:Asker selamı top ve fişekle/Ve göğüs içine -kurşununÜç parçası. Kan gözlerde.O kadarcık. İşte böyle. Mutluluk değil -ömür geçti!Rengimi uçurdu rüzgâr!Belki avlunun köşesiVe de kara namlular. (Bir mektubun köşesi:Mürekkep ve füsundan!)Ölüm uykusu içinKimse …
Eki 15
Aklımda başka, bambaşka şeyler,Peşinde gibi bulunmaz hazineninAdım adım, birer birerYoldum tüm gelinciklerini bahçenin Tıpkı öyle, bir gün, bir kurakYaz günü, kıyısında bir tarlanınKoparıp alacak başımı ölümKayıtsız ve dalgın Marina İvanova Tsvetaeva
Eki 15
İşte bir tarla kuşu,İşte bir hanımeli,İşte avuç avuçmuş,İşte dökülmüş gitmiş. Marina İvanova Tsvetaeva
Eki 01
cehennem ateşler içindeymişbiz ısınmakyemek pişirmekve ütü yapmak için yakarız ateşibütün günahkârlarcehenneme gidecekmişyalanarkadaşım sarkisuçurtmamı yırttığından beriuğramaz oldu evimizecehennem yukarıdaymışyalangökte bir şey yokbazı bulut ve güneşbazı ay ve yıldızlar görünürgecelerdeyalan hepsiyalan söyler hepsi desadece annemin sözüne inanırım benhiç yalan konuşmaz annemve her gün aynı sözü söyler:CEHENNEM EVİMİZ OĞUL Garbis Cancikyan
Eki 01
sen olmasannasıl yaşar insanlarbütün oyılanlar böcekler kurtçuklararılar kuşlar kelebeklernebileyim balıklar…sana teslim ederizölülerimiziyaşayanlarımızı daey insanlara hazineuluslara vatanseviyorum senitopraksen verirsinmobilyalarımızın ağaçlarınıtaşı kiremitievlerimizi örmek içintuğlayı harcıbütün yiyip içtiğimizigiydiğimiz elbiseler sendensenden ayakkabı şapkasu şarap birasenin cümle hayırlarınsığmaz kitaplarabir şiir içinbunlardan sadece biri yetecekti oysatoprak inan kisenin için düşenher şehitsevgimizin kanıtı adetasendenayaklarını kesen kuşlarve bütün uçaklarbir gün nihayetsana dönecekler tekrargünün …
Eki 01
aynı yerde kalır sokakotel kapısı aynımasada kalır hâlâkopardığımız ekmeğin kırıntılarıve sokağa bakanpencerelerin perdelerikapadığımız gibi aynıbiz nedenaynı kalmadık sevgilimel olduk birbirimize Garbis Cancikyan -Şu Ömrümün Şubat’ı-
Eki 01
Kendi gün batımıma doğru seni kutsuyorum yaşam, çünkü sen bana hiçbir zaman boş umutlar, adaletsizlikler, hak edilmemiş üzüntüler yaşatmadın. Çünkü inişli çıkışlı yolumun sonunda gördüm ki kendi kaderimin mimarı bendim; Ve şeylerin içindeki tatlılığı ve acılığı ortaya çıkardıysam onlari oraya koymuş olan yine ben olduğum içindi: gül ağacı ektiğimde açan her zaman güller oldu. Elbette …
Haz 07
Sükûn beşiği sallanıyor bir samanyolundan öbür samanyoluna
Karanlık, soğuk boşluğu ölüm usâresiyle dolduruyor
Ve kibirli hamâselerin ardında
Yalnız bir adam
Kendi cenazesine ağlıyor
Haz 07
Oturaksız bir kayık gibi bulutlu gecede, karanlık denizde
Son girdaba doğru yol alıyorum
Selam umudu yok
Okşama umudu yok.