Tag: Refik Durbaş

Kadın evli parmağında yüzüğü: zamansız aşklardan (Yalnızlığı avlusuna düşmüş utancıhüznün kapı aralığında mı öpüşürdü) Evi yok erkeğin, hiç olmamışKollarında kelepçe: akşam rüzgârından (Alır başımı giderdim kentlerden, şiirlerden) Ömür boyu aşktan mı konuşmuşlarölüm boyu yaşamaktanbahçeli bir evden, çiçeklerdenişe gitmekten aşka dönmektendolu fileler boş yataklarsefertasları – dağların ardındansüper-marketlerden süper sevgilerdendağların ardından seni sevseydim Hiç gün güneş görmemiş …

Devamını oku

Seni ilk gördüğüm güngibi duruyor gökyüzüiki kaşının arasında Belli değil mi? Sözün ucunu kaçırmış korkulargündüz ile gecenin gölgesisaçlarını savuran rüzgârbir de elinin elime değmesiiki kaşının arasında Ne çok ne çabuk unuturdun Yürüdüğün yol, içtiğin sudüşlerine vuran ay ışığısenin’çün büyüttüğüm zakkumgöz göze gelişin gamzesiiki kaşının arasında Belli değil mi? Refik Durbaş

-ağlaratakılı bir yüreğin pes! haline dair hikayat- can abdurrahman’a veyaşmağa… bırakılmış bir gölündalgınlığında yüzüyor yüzünvebir çöl gülü misaliimge imge çekiyoruz bu yüreği ağlardan I. hiçbir şey sağlam değil bu şehirdediyor kadınne ev, ne arkadaş, ne sevgilihiçbir şey yok bu şehirde bana doğal olan, bana doğan! adam,sol anahtarının ilk notasıyla başlayamadığından,yapay diyor kadın, başı avuçlarının koynundasol …

Devamını oku

Alnından öpmek isterdim senikirpiklerinin ucundaki kederdendudaklarının ayışığındançılgın sesinden yüreğininçığlığından acının Asık yüzlü kötümserim sabahlarıözellikle Özellikle beni özlediğin geceleriözlemek isterdim seni ne çok seven biriyimne mi kavuşmanın ve ayrılığın bedeli işte o zaman Öptüm seni Refik Durbaş

Sevdanın yaşını benden sormaçünkü yanlıştır doğum tarihi Ama kanıtlamıştır kimliğini hüznün Yalnızlığın yaşını acıdan sormaÇünkü zayıftır aile bilgisi Ama sınıfı geçmiştir ticaretten De ki Türkçem bitti yanmışım Ve beni rujlara rimellere yazşehvet komasında bir gece ansızınbir süzgün bakışa bir kadeh rakıyabir sessizliğe yaz bir de rüzgarazaman geçiyor ayrılık acı yalnızım Sakın sesini ölüme alıştırma Zulmün …

Devamını oku

Bu kaçıncı günkaçıncı gece kaçtığımsendenkendimden Günsolduyüreksoldugecesolduyüzünsolduhüzün ve yüzünne kötü kafiyene berbat hayat Bana ne kağıttan kalemdensana ne bu uslanmaz sevdadan Acı karanlıktan kara yalnızlıktan Refik Durbaş

Bembeyaz bir buz çölün ortasında duruyorum.Karların beyazlığı aydınlatıyor gökyüzünü…Gökyüzü ile yeryüzünün birleştiği yerde,ufukta birden yüzünün fotoğrafı doğuyorgüneş misali…Yüzünü alıparkası kuşlu bir aynanıniçine koyuyorve fotoğrafına bakarakyalnızlığımı konuşuyorum. Refik Durbaş

sesimi biriktirmiyorum artık ağlamane kadar gelişmiş olsa da acı üretimiyüzbinlerce kuş uçurdum hüzünden arınmışsen ki zehirlerini soydun sevdanın ve zamanınsesimi biriktirmiyorum artık ağlamakalbimde özlemi yok imkansız baharların Refik Durbaş

Küçücük odamda karanlığın dizine koyup başımıcanını canıma kattığım günleri düşündüm bu akşamyalnızlığın gözlerinden öpüp saçlarını okşadım rüzgarınsevdamızın dudaklarından sevinci emdim bir de hüznü ve ayrılığıküçücük odamda karanlığın dizine koyup başımıdüşündüm bu akşam, meğer ne çok hisli sevmiştim ben seni Refik Durbaş