Tag: Mehmet Yaşın

Susturuyor ileri geri konuşmalar.Sözcüklerden korkar oldun…Azcık bir cesaret için onu geri aramadan bir dostu arıyorsun ona telefon edince başka dostunu. Buluşmaya giderken geri vites sürüyorsun arabayı ve çöp varillerine çarpıyorsun… Geriye getiremiyor hiçbir şey kaybettiğin duyguyu. Vaz da geçmiyorsun çaba harcamaktan, o duyguyu hissetmiştin ya bir kez. Mehmet Yaşın

Sevgili, bir yabancısevişmeler… ateş-kes.Kim antlaşma yapabilmiş ki aşklaipek ipliğe bağlı ilişkilergel-git gel-git gel-Unufak edebilir her şeyiufacık özensiz bir söz.O eski serinlikesmez olur birden, biterkenyaz… -git gel-gitKendini bırakma sakın bırakmakendini sakınbırakma kimseciklere.Bir tutan bulunmazip koparken ipek ağırlığındanve düşerken boşluğabeyaz… İstanbul, 1995 Mehmet Yaşın

Kimi zaman ağladığ’mı hissediyorum uykumdanedenini bilmiyorumya da uyanıncaya kadar unutuyorum.Gözlerimi ne zaman açmaya kalksam, patlıyorgazete-flaşları. Artık su şiirden uyansamama çakıldığım yerde bir dilsiz gibi bağırarakşiir çağırıyor ş i i r ç a ğ ı r ı y o r u m . . .Bazense sevişiyorum yüzsüz birisiylebelki de aklımda kalmıyor seviştiğim her kimse.Çocukluğ’ma dönüyor bazı …

Devamını oku

iVe sonra başka bir hayata başlar kimseye haber vermeden ruhlar.Gün gelir çıplaklığına döner insan, gövdesiyle bir olurkıraç yamacı güzelleştiren harup ağacının.Dalları arasından ışık ışık ışık açılır semalar. Tüm yolların kapanıncaelinde yedi kandil ve yetmiş bin kanatla uçarcasına gelir,Yaradılış anındaki gibi ağzındaki misk kokusuyla Üçüncü Kişi sana nefes verir. Kimsenin göremediğini görür ve havlamaya başlar bir …

Devamını oku

Kelebek, ipeksi ses, sevgili… hep uçmak istediğiama kaç kapı açılmalı daha, kaç çeşit ağaç iç-bahçelereseherkuşu ve bakıştan bakışa konan aşk.Onun yüzünden bütün iklimler geçer aynı andageçer eski bulut sinemasından yıldız yıldız ve hüzünince alay, tutku, korkutan endişeler… Ki henüz farkında bakışlarından uçan kuşların henüzona en çok nâr ağacı yakışır ya da müralev kanatlarla gölgelenmiş gözler… …

Devamını oku

Işık daha loş düşüyor dağın şu yanına. Süzülüyor morbulutlardan. Aşağıdaki taş evdoğduğum yer. Geniş kemerlerle birbirisine açılaniki iç oda… Zeytinlik,yanındakine dokunamasın diye uzakça dikilmiş ağaçlar, ne tuhafyamaçta bitiveriyor birden.Büyüyen bir his var şu ıssızlıkta çocukluğumu hatırlatanbir koşma isteği… Uzun uzunduruyorum oysa, dağın loşluğunda koşuyormuş gibikalbim. Galiba derim çocukluğumdurkoşan. Beş hafta var geleli ilk konuşurum kendimi …

Devamını oku

Her şey şiir olmalı. Ölürsün! Aşk olmalı, oynamazsın yoksa.Ve ölüm kadar kuvvetli olmalı hayat. Tek bir şey sankişiir ile aşk… Tekleşmelisin her şeyle.Varoluşun boşluğunda sallanır bir sarkaç,kâh dağın dorukları, kâh denizin dalgalarıyla çarpışarak. Soluğunu tutma gücün tükendikçe sudan çıkmalısın oysabir nefes alıp yeniden dalmak için aynı oyuna.İyi de hayat-öpücüğünü sana vermek zorunda değil kimse.Ateş ile …

Devamını oku

Tam zamanında çalan telefonartık eskisi gibi devam edemezsin yarım kalan cümleneharfler, ses dalgaları, tinsel-çekim. Habersiz bir buluşma hazırlığıydı ömrümce Yazdığın her şey. Ben gördüğüm bir düşten kurtarıp dünyaya getirmişim birbirimizibir kaderi büyütmüştüm her rastlantının büyüsünde. Kendi kendimizle sevişmekten bizi yorgun düşüren Yazıelektrik, hava kirliliği, sis ve İSKİ skandalıistesek de istemesek de. Elektrik, elektrik, elektrik. Korkarım …

Devamını oku

Sandık ki,her şeyi kaldırabilir sözcükler.Söylene söyletetüketemeyiz aşkı da, şiiri deeviçimizde. bir koşu!Konuşa konuşturagitmek zorunda değilizşu limandan. bir iş görüşmesinegelmiş gibi dünyayaölesiye yaşamak zorunda…Birazcık keyf, biraz da hafiflikbaşarı, iş ve aşk zorundadeğiliz. ne de boşluk.sandık ki,her şey söylenebilir ve hiçbir şeysöylenmemiş gibi kalabilir aşkeski yerinde. (böyle olmuyor.) Yazılmamış bazı şeyler kalmalısadece kendimizde.En sonunda bir şey olmak …

Devamını oku