Burası Türkiye Sultanım

              – Şünstan Sultanı’na –

Köylerde daha çok kadınlarımız çalışır bizim
Sabah ezanıyla kalkarlar
Doyururlar insanları ve hayvanları
Sonra vururlar çocuklarını sırtlarına
Tarlaya koşarlar yalın ayak
Nasırlı eller ve kara toprak
Savaşırlar bütün bir gün
Yakıp kavuran bir güneşin altında
Çocuk ağlar
Kadın ağlar
Toprak ağlar
Bazen acır da kadınların haline
Bir serinlik gönderir karlı dağlar
Yeni bir çilenin başlangıcıdır

İnek sağılmayı bekler
Çocuk uyutulmayı
Erkek doyurulmayı
Oysaki yorgunluktan kadının kemikleri sızlar
Fakat gizler oyalı yemenisiyle gözyaşlarını
Birer birer bitirir işlerini
Sonra uzanır erkeğinin yanına
Serin geceyi yorgun vücuduna sarınır
Ve diker gözlerini tavanda bir noktaya
Oradan gökyüzü ve yıldızlar görünür

Burası Türkiye Sultanım
Kadın hala alınıp satılır burada
Köyde başlık parasıdır bedeli
Kasabada yüzgörümlüğü
Şehirde bir apartman dairesi
Ya da bir gecekondu
Genelevlerse bir kasap dükkanına benzer
Burada kadın etinin kilosu
Beş on liraya gider
Büyük şehirlerin
Kibar semtlerinde
Durum değişir
Oralarda kadın
Daha iyi giyinmek için
Başka türlü çalışır
İpek çorap, naylon külot
Ve elmas taklidi kolye
Pavyon, alaturka saz
Sonra bilmem ne pastanesi
Ve gelsin arkasından
Emrazı zühreviye hastanesi

Burası Türkiye Sultanım
Bir ömür boyu yalnızdır kadınlarımız
Genç yaşta gömerler
Kalplerine arzularını
Sisli ve soluk rüyalar
Süsler uykularını
Kimi aradığını bulmaz
Kimi ne aradığını bilmez
Ve gelmez bir türlü bekledikleri an
Bütün umutları bir hayaldir artık
Git gide uzaklaşan
Unutulmak onlar içindir
Terk edilmek onlar içindir
Ve bir gün
Karnında çocukla sokağa atılmak onlar içindir
Sokağa atılmak ve her şeye rağmen yaşamak
Yine onlar içindir
Ömür boyunca anlaşılmamak
Burası Türkiye sultanım
Kadınsız erkekler diyarı
Otuzuna gelince
Altmışında görünen kadınlar diyarı
Yalnızlar diyarı sultanım
Mahzun yürekler diyarı
Bir bak gözlerine insanların
Dostluktan ve sevgiden eser yok
Burası Türkiye Sultanım
Burada sevmek yasak
Sevişenlere yer yok

Ümit Yaşar Oğuzcan