Ne görüyorsun? Hiçbir şey. Sabah çok erken kalkıyorum,
Sonra çocukları götürüyorum tramvayla uzağa
Yuvaya . Ne duyuyorsun? Yalnızca kuru öksürükleri
Ve insanları, hani sabahın köründe ruh gibi gezinen
Birbirlerinin gözlerine bakmaksızın.
Nerede senin dünyevi,
Neşe dolu Betleyem Yıldızın hani?
Bakkalda. Işığı gördüm mü anlarım ki artık alınabilir oradan
Azıcık sucuk, kuyruk yağı, kaburga,
İşte yıldızların merkezi artık orada. Oradan başlar devasa
Kuyruğu yıldızın, uykulu, yarı baygın,
Uzanan, evler boyunca. İnsan üstünde insan
Sıkış, tıkış. Hepsi bekliyor sabırsızca,
Ulaşmak için ışığa, raflarda, alev alev yanan.
Ve avuçlarında bir parça et gibi en sonunda parlayan.
Ernest Bryll
.jpg?resize=150%2C150&ssl=1 "Var")
