Ben iyiyim Odadan odaya yaşıyorum burada Bahar falan geliyor dışarıdaki otlara Birden hafifliyor havalar pencereden dolunca Gözlerini kısmış bir yalnızlıkta köpüren çaylar Adımın terkisinde dul kalmış aşklar İyiyim, bi şeyim yok
Öyle büyük kelimelere de ihtiyaç duymuyorum Gülümsüyorum halime herkes uyuyunca Topuğu çıkmış bir kadının elinden tutuyorum düşlerimde Birbirimizi anlamaya yetiyor bu Hem kimse bir şey getirmeyecek bana Bendeki neyse onu yaşayacağız onunla da Böyle iyiyim, bi şeyim yok
Kalbim çok hızlı çarpıyor sevgilim Bakışlarım titrese de sana bakınca Harfsiz bir ayna sanki ben beyaz yüzün Gecikmiş bir sadelik ikimiz arasında Bunu da seviyorum kıssadan hisse gibi Durmadan bir yürüyüşü koyuyorum ortaya Çok hızlı yutuyorum merdivenleri İyiyim, incinecek kadar…
Kimseye verilmiş bir sözüm yok Kimseyi beklemiyorum Cumartesi ikindilerine benziyor hayatım Bazen gökyüzü damlıyor kâğıtlarıma Bazen kan bağıyla bağlanıyorum kaderime İyiyim, hiç bi şeyim yok
Süleyman Unutmaz
“Selamun aleyküm. İnşallah Allah’a emanet olun. Ben iyiyim. Bunlar ihanet etse de inşallah alemlerin Rabbi, karşılık olarak cenneti verecek. Allah’a hamdolsun. Yok, bir sıkıntı yok elhamdülillah. Allah böyle diledi, böyle olacak. Benim tek üzüldüğüm sizlersiniz. Siz üzüleceksiniz ben üzülüyorum. Allah’a emanet olun”
