Yalnızlık Kayzer’den daha güçlüdür
Ve Roma’dan daha uğultulu
Yastığa gömebilir misin onu?
Duvara asabilir misin?
Bir âyin elbisesi
Ya da bir geyik postu gibi?
Ruhundan sızarak senin
ve belkemiğinden
Odanı dolduracak
belki de dünyanı
Ve üstüne çıkaracak
tekneni, dalgaların
Yalnızlık…
Bitişik yataktaki hasta:
Başının altında elleri
Ve gözleri tavanda – sabaha kadar
Alçak sesle
Tanrı’yla konuşuyor
Ve bazen de seninle.
Cahit Koytak
