Şub 23
Düşümde gördüm Cahit’i:Banka gibi bir yer,Aynı servise verilmişiz,Yolumu gözler. Baktım ki, toplamış memurlarınıNutuk çekmede şefimiz.El edip geçecektim yerimeSessiz. Cahit bu, dayanamadı, boynuma atıldı.Gözyaşlarını duydum yüzümde bir ara.O, düşümde ağladı.Bense uyandıktan sonra. Ziya Osman Saba Portakal severdi Cahit. Tatlı, içini mi bayıltırdı sahiden, yoksa, tatlıyı çok sevdiğimi bildiğinden, bana mahsus mu öyle derdi. Kim bilir, …
Şub 23
Hiç olmazsa unutmamak isterdim.Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar… Yalnız bırakmayın beni hatıralar. Az yanımda kal çocukluğum, Temiz yürekli uysal çocukluğum… Ah, ümit dolu gençliğim, İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim… -Doğdugum ev. Rahatlıyacak içim duysam Bir tek kapının sesini. Arıyorum aklımda bir ninni bestesini… Böyle uzaklasmayın benden, yasâdığım günler. Güneş, getir bir bayram sabahını. Açılın …
Şub 23
Nasıl anmazsın o çocukluk günlerini!Dalda bülbülü vardı, gökte beyaz bulutu.Annem vardı, babam vardı.Bahçemizde, ılık, uzayan günlerdi yaz,Bir beyaz âlemdi kış.Başkaydı günesi, böyle değildi ayı.Artık istemiyorum yaşamayı!Bir gün ver bana Tanrım,Ta çocukluğumdan kalmış… Ziya Osman Saba
Şub 23
Bir oda, içinde bir saat sesiHayatın sırtımdan giden pençesi,Ve beni maziye götüren bir el,Eski günlerimiz, sessiz ve güzel…Bulduğum kayıplar, her günkü yerin,İşte konsol, ayna, köşe minderin,Seccaden, tesbihin, namaz başörtün.Bir şey değişmemiş, sanki daha dün.Yine ortancalar altı camının,Dışarda sükûnu yaz akşamının,Bahçemiz sulanmış, ıslak her çiçek.Kapı çalınacak, babam gelecek… Ziya Osman Saba
Şub 23
Bu vakitsiz giden yaz, erken inen akşamla, Kapanmış pancurlara dayıyarak başını, Dinle solgun bahçenin kalbe anlattığını, Ağacın yaprak yaprak, havuzun damla damla. Kuşlar sanki yaralı, benzin sararmış gamla, Duymak güneşin, rengin bizi bıraktığını, Günler günü vefasız leyleklerin akını. -Ah uzak palmiyeler… Kaçmak, seninle, yazla. Çardak altları bitti, bitti üzümün tadı, Artık ihtiyar çamlar, selviler saltanatı, …
Şub 23
Beni hatırladıkçaArasıra gönlümü alSokakta görünce, gülümseYanıma yaklaşAz elin elimde kal Evine misafir geleyimKahvemi sen pişirTaze doldurulmuş sürahidenBir bardak su verYetişir Ziya Osman Saba
Şub 23
Rabbim, nihayet sana itaat edeceğiz…Artık ne kin, ne haset, ne de yaşamak hırsı,Belki her sabah vakti, belki gece yarısı,Artık nefes almayı bırakıp gideceğiz…Ben artık korkmuyorum, herşeyde bir hikmet varGecenin sonu seher, kışın sonunda bahar.Belki de bir bahçeyi müjdeliyor şu duvar,Birer ağaç altında sevgilimiz, annemiz.Gece değmemiş sema, dalga bilmeyen deniz,En güzel, en bahtiyar, en aydınlık, en …
Şub 23
Seni görüyorum yine İstanbulGözlerimle kucaklar gibi uzaktanMinare minare, ev ev,Yol, meydan. Geliyor Boğaziçi’nden doğruBir iskeleden kalkan vapurun sesi,Mavi sular üstünde yineBembeyaz Kızkulesi. Bir yanda, serin sabahlarla beraber,Doğduğum kıyılar: Beşiktaşım.Baktıkça hep, semt semt, yer yer,Beş yaşım, onbeş yaşım, ah yirmi yaşım! Durmuş bir tepende okuduğum mektep,Askerlik ettiğim kışladır ötesi.Bir gün bir kızını benim edenEvlendirme dairesi. Benim …
Şub 23
Öyle dizeler vardır ki varlığını yaşam boyunca unutturmaz; zaman akıp gitse de insanın belleğinde iz bırakır. O dizelerden yüreğimize, birer yaprak gibi düşer imgeler, çağrışımlar, sesler; ışık ve gölgeler… Sonra yaşam onlarla birlikte sürüp gider… Hiç unutmuyorum; yıllar önce okuduğum bir şiir, nedense beni öteki şiirlerden daha çok etkilemişti. Henüz ilk gençlik çağında bir öğrenciyken, …
Şub 23
Bir bademin altına, yorgun, oturmak biraz,Ayrı ayrı seyretmek çiçek açmış her dalı.Artık bütün renklerden, artık uzaklaşmalı:Beyaz işte, aylardır gözümde tüten beyaz. Kış bitti… Uzaklarda ilk ümitler gibi yaz,Duyuyorum bu sabah, kış içimden çıkalı,İçimin dört duvarı bembeyaz badanalı,Ah, sade nefes almak, göğsüme dolan bu haz… Bir kuş ötecek şimdi… Havada bir durgunluk,Mermeriyle konuşan açık kalmış bir …