Kızgınsın bana , bilmiyorum neden ; Ah , kayıp cennetin en güzel elması! Ne yaptım ki sana , bırakıp gittin beni böyle ; Daha ne kadar mutsuz olacağım söyle?
Ah , ne acı günlerdi onlar ; Ruhumu kıvançla dolduran , Kalbimi tutkuyla çarptıran o sevincin , Gözlerinden silindiğini gördüğüm zaman!
Bir daha görmedim hiç pencerede, Güneş ışığıyla nakışlı alnını ; Ne de ışıklı gökler gibiyken , Kara bulutların örttüğü dudaklarını.
Göğsüne sokulduğumda , kalbimi ateş basardı ; Oysa , artık tasalarla dağlanıyor aklım. Ah, güzel kız , hayatımı yıkıp gittin ; Bir daha hiç huzur bulamayacağım!
