iflah olmam, belki de bu derdile yanarım usul usul
nere gitsem kaybolsam bulur beni istanbul
arar ve bulur beni bebek’te kalan yanım
tekkenin dervişleri, surdibinde sarhoşlar
sokak sokak istanbul gezer yaralı canım
sabah olmak üzere şimdi ezanlar başlar
şimdi senin koynunda olmak vardı istanbul
beşiktaş’da çay simit beyazıt’da nargile
ve hayatı suyunda bulmak vardı istanbul
aşka hoşgeldin demek şiire güle güle
yine fettan bir ayaz beyoğlu zulasında
herşeyi unutturan bir akşamda üsküdar
sirkeci’de trenler ayrılığın yasında
ilk kez sevmiş ve kopmuş gencecik bir kız kadar
boğaz’dayım birazdan sonsuzun kıyısında
belki de geçer acım ben istanbul olurum
geçer gözüm önünden gençliğim ve vapurlar
ne kendimden geçerim ne kendimi bulurum
beni bir kızkulesi akşamında vururlar
bana sevinç kederin
ben sevdalı ben yoksul
saklıdır bende yerin
şiir gibi istanbul
Sıtkı Caney
