ıssız ve buz tutmuş eski alanda
iki gölge geçiverdi bir anda.
dudakları sarkık, ölgün gözleri
ve güçlükle duyuluyor sözleri.
ıssız alanda düşsel iki kişi
iki gölge anımsadı geçmişi.
hatırında mı o büyülü anlar?
artık hatırlasam da neye yarar?
ah! o mutlu, o güzel günler gelir
gözlerimin önüne! – olabilir.
umut büyük ve maviydi gökyüzü!
umutlar yenildi, bıraktı bizi.
yürüyorlardı alanda böylece,
dinliyordu onları ıssız gece.
Paul Verlaine
