Divina Irmağı

her ayrılıkta bizden de bir parça kopar

sonra kaybolur bilinmez denizlerde…

yalnızca ikinizin
bildiği bir an kalır

… ve sürer müzik
bir tuşu eksik
bir piyanoda

ve göz yaşları
artık yalnızca
geçmişe akar…

rüyalar perilere

… Divina Irmağı
ayışığına

bir başka mağarada bir başkasının
kanadı acırken belki
ve artık toprakken kanatlarımız,
ayrılığın ışıklı treninde konuşuruz seninle

Bahariye tramvayı bahara bulanırken
zabıtalar Figaro’nun düğününü araken
ve aşkı henüz tanımamışken
bir ilkokul kantininde buluşuruz seninle

akar Divina
ayışığında

sarılırım horozuma
bir gözüm daha büyük

her ayrılıkta bizden de bir parça kopar

… üzülme artık

Hakan Savlı