Gidiyorum yalnız / Çok dar ufuklar bana
Bağlayan hayatımı zincirler
Gidiyorum yalnız
Yakıyor bu acı bu üzüntü beni
Yalazları tuttu evreni beni seni
Açık yaraları yiyip tüketti beni
Bir teşekkür bile etmedin bana
Yıldırmalarımın arkadaşı
İzliyor beni heryerde bu yürek darlığı
Kırıp geçirdi fırtına yelkenleri
Hızlı gitsem bile
Kalsam bile çölde
Karardı ışıkların tümü
Ellerinden sunucunun kupadan yansısa bile
Kumla örtülüyorum kuşkularımda
Ey ölüm
Ey kuşku
Ey kum
Durmadan sarsıyor geceler kalbimi
Geceler çok renkli yalanların gözlerine atıyor beni
Dağıtmaya dumanını odunluğumun
İçiyor geceler iççekmelerimin ateşini
Ey yaşayan karanlıklar tutsağınızım işte
Üzgün
Olanak varsa koparmaya benden bu zincirleri
Teşekkür ediyorum
Ne ki hiçbir uygun belirti
İyiye yormuyor sabahı
Koşuyor benimle karanlıklar
Diyor ki bana
: ‘Hiç bekleme artık
Hayatın sabahını’
Muhammed Mazhut
Çeviri: Nuri Pakdil
