Canım ben andan buna, ezeli eşip geldim,
Aşkı kılavuz tutup, o yola düşüp geldim.
Değilim kal ü kıylde ya yetmiş iki dilde..
Yâd yok bana bu ilde orda bilişip geldim
Geçtip hodbin elinden, el çektim dükelinden.
Bu ikilik belinden, birliğe bitip geldim.
Dört kişidir yoldaşım, vefadardır razdaşım.
Üç ile hoştur başım, birine buşup geldim.
O dördün birisi can, biri din, biri iman.
Biri nefsimdir düşman, yolda savaşıp geldim.
Bir kılı kırk yardılar, birin yol gösterdiler.
Bu mülke gönderdiler, o yola düşüp geldim.
Aşk şarabından içtim, on sekiz ırmak geçtim.
Denizler bendin deştim, ummandan taşıp geldim.
Ben andan geldim bunda, yine varırım anda.
Ben ana varasımı, anda danışıp geldim.
Azrail ne kişidir, kasdedesi canıma.
Ben emanet ıssıla, anda bitrişip geldim.
Şimdi Yunus’a ne gam, âşık melamet bednam.
Küfrüm imana şol dem, anda değişip geldim.
Yunus Emre
