Olması kâbil mi gönlüm neşve-dâr
Ağlıyor karşımda solgun sonbahar
Hüzne müstağrak bihâr ü kûhsâr
Ağlıyor karşımda solgun sonbahar!
Dökmede dallar bütün evrâkını
Kaplamış sisler cihân âfâkını
İnletip âhı semânın tâkını
Ağlıyor karşımda solgun sonbahar!
Ey sirişk-i hasret artık sen dökül
Geçti mânendi şebâbet devr-i mül
Sanki ömrüm, gördüğüm pejmürde gül
Ağlıyor karşımda solgun sonbahar!
Tâhirü’l-Mevlevî
