peki nerdesin Matilde? görmedim
kravatla yürek arasında aşağıda ve yukarıda
birden anlarım da yokluğunu
başlar kaburgalarımda üzünçlü bir dalga
gücünün ışığı yok bende
baktım her şeye umudu yutarak
baktım eve, sensiz boşluğuna
yürekler acısı pencereler var yalnız artık
baca sessiz, dinler durur
gecede tutsak şeyi ve eski yağışları
düşen tüyler ve yapraklar gibi
işte bak, seni yalnız bir ev gibi bekliyorum
hem dönmelisin bana görüşmeli oturmalıyız
eğer dönmezsen rahatsız olur pencerelerim de.
Pablo Neruda
Çeviri: Metin Cengiz
