Tag: Mehmet Taner

Bir palmiye gibi uzak, müziğinden seninGeçen kışı bahçede geçirdim Çevre çitin üzerinde yağmurGizler bahçeleri, soğutur Kimsesiz miydim, hiç değilPencereler yanar durur, söner durur Payınca kederli, yeterince mağrurBaşka dilden bir şeydi ama içimde hayat,Art arda devrilen ufka bu körpeTepelerden ağrı dalgaların önünde– Ona ondan da tenha, ondan da elginÜstünde, kolları ıssız sahilin –Bir kaybolmuş enik, bir …

Devamını oku

Bir altın damarı parlıyordu ilerleyen mağaranın ağzına doğru,     göz kalınlığında. Orada kalabalıktılar. Birbirlerini     yaşamaya alıştırıyorlardı. Seslerini duymuyordum.Başımı çevirdiğimde ana-damarı gördüm: Tam saçlarımın     hizasından toprağa doğru iniyordu. Kara saçlarımdan     toprağa kadar altın bir rüzgârdı bu.Sal kımıldadı.Sıkıntılı bir ses duydum.Hepsi birden dönüp bana doğru baktı. Canlı bir şey olduğunuGörmek üzereydilerÇerçevenin içinde. Mehmet Taner

Bir ölüm öyle yakın, ne vakit algılanırBir cenaze töreni usul, nasıl başlar:Hangi tonlar uyur da ağaçların üzerindeKalb hangisiyle titrer, belirdiğindeBellekte tüyden hafif, ipek fotoğraflar? Ebedi sükût içinde tek teselli, sevmiş olmakO ışıldar, dokuna dokuna sedef taşlara;Oynatır, sıkışmış kütükleri yer yer –İnsan, bir nehir gibi kımıldar kendi içindeÖyle sahi, öyle acı kalmak ister. Mehmet Taner

Beni hayataGeri verdiğin sırada,Orada olamam.Yapraksız bir dal gibi;Bir ırmak yatağı gibi, kurumuş. Teşekkürler gene deBu ışık damlası içinAramızda. Acı-Bilinç için,Ki kendisineDeğerKatlanmaya. Yeşerecek olanO uzak yaprağın bilinci,Körpe ağaçlarda.KalsınTitreşim, Lütfunla,Baharlar boyuKırık boynumunOkluğunda, Yarı söz, yarı karanlık kara. Mehmet Taner