Tag: Lermontov

Hayır böyle tutkuyla sevdiğim sen değilsinGüzelliğinin parıltısı etkilemiyor beni.Sende, geçmiş yılların acılarını seviyorumVe yıkılıp giden gençliğimi. Sana baktığımda kimi zaman,Dalıp gittiğimde gözlerine,Gizemli bir konuşmaya dalmışımdır,Seninle değil ama, yüreğimle. Konuştuğum, sevgilisidir genç günlerimin,Başka çizgileri arıyorum seninkilerde…Çoktan susmuş dudakları, canlı dudaklarında senin,Sönmüş gözlerin ateşini, senin gözlerinde… Lermontov

söylesem ah söyleyebilsem derdimimehtap bir gecede açabilsem sana kalbimigöreceksin seninle doludesem, diyebilsem ki seviyorum seniçılgınca aşığım sanaama demem, diyememçünkü aramızda dağlar, denizlerve benim o kahrolası gururum varbu böyle sürüp gideceksen, seni sevdiğimi bilmeyecek, öğrenmeyeceksinben her gece yıldızlara seni sevdiğimi söyleyeceğimsana asla…çünkü aramızda dağlar denizlerve benim o kahrolası gururum var Lermontov

Hem sıkıntı hem hüzün ve yok el uzatacak kimseİçinin daraldığı bu dakikalar…İstekler!… Boşuna ve sonsuzca istemenin yararı ne?..Ve yıllar geçmede, en güzel yıllar! Sevmek… fakat kimi? Değmez emeğine bir an için,Ve yok olanağı sonsuz bir aşkın.Kendi ruhunda da kalmamış izi geçmişin:Yitirmiş anlamını sevinçlerin, acıların… Tutkular mı? Gönlün o tatlı ağrısı daMantığın sözü önünde silinip gidecektir;Ve …

Devamını oku

1 Hayır! İlgi beklemiyorum benHüzünlü sayıklamalarına ruhumun,Alışkınım el çekmeye isteklerimdenEn uzak günlerinden beri çocukluğumun,Yazdıklarımdan da bir şey beklememFakat isterim ki yıllar sonra,Kısa, fakat isyancı bir ömürdenBir iz kalmış olsun onlarda. 2 Kim bilir belki günün birinde,Tüm sayfaları hızla geçerken,Takılıp kalacaksınız bu dizelere,Mırıldanarak: haklıymış, gerçekten;Belki o sevinçsiz şiir uzun süreDurduracak üstünde bakışlarınızı,Bir mezar taşının yol üstündeDurdurması …

Devamını oku

Minnet Her şey ama her şey için minnettarım sana:Hırsın gizli ızdırapları için,Gözyaşlarının acısı ve öpücüğün zehri için,Düşmanların intikamı, dostların iftirası içinBir çölde erittiğin ruhumun yangını içinHayatta aldanmış olduğum her şey için.Sadece öyle yap ki, bundan sonraSana daha fazla minnet duymayayım. Lermontov

    Ateşli bir ruhla doğdum ben, Severim birlikte olmayı dostlarla;Ve geçirmek zamanı hızla,Şişenin arkasında bazen. Gözüm yok gürültülü bir ünde,Yalnız aşktır ısıtan yüreğimi;Çınlayan lirin o titrek sesiKanımı kaynatır bir de. Fakat tam ortasında eğlencenin, ikide bir,Üzülüyor, acı çekiyor ruhum;Gürültüsünde azgın sarhoşluğunBir kurt yüreğimi yemektedir. Lermontov

Yalnızım gecenin ıssızlığında,Taşlı bir yol ışıldar durur siste;Çevre suskun,kulak vermiş Tanrı´ya,Yıldızlar konuşur birbiriyle. Gökyüzünde görkemli bir şölen var!Toprak,mavi bir ışıkta dinlenir..Kimi bekliyorum,aradığım ne?Yüreğimi böyle daraltan nedir? Beklediğim hiçbir şey yok yaşamdan,Geçmişten de pişmanlık duymuyorum;Özgürlük ve huzurdur aradığım!Unutmak ve uyumak istiyorum! Ama benim uyumak istediğimO soğuk uykusu değil ölümün..Yaşam da uykuya dalsın içimde,Usul usul inip kalkarken …

Devamını oku

Hayır, sanma ki acınmaya değer biriyim ben,Şimdi sözlerim dolu olsa da kederle, Hayır! Tüm amansız acılarım benim Çok daha büyük yıkımların önsezileridir sadece. Gencim! Fakat sesler kaynaşıyor yüreğimde Ve ne kadar çok isterdim Byron a ulaşmayı; Ruhumuz bir onunla, acılarımız da öyle Ne olur, yazgılarımız da bir olsaydı! … Onun gibi unutuş ve özgürlük arıyorum, …

Devamını oku

İncelikle sevdiler birbirlerini uzun zamanDerin bir tasayla, çılgınca, isyancı bir tutkuyla!Kaçınıyorlardı itiraftan ve karşılaşmaktan,Düşman gibi; boştu ve soğuktu konuşmaları da. Suskun ve gururlu bir acı içinde ayrıldılar,Bazen ve ancak düşte gördüler yitik sevgiliyi.Öldüler sonunda, mezar ötesinde buluştular…Fakat orada da tanımadılar birbirlerini. Mihail Lermontov Çeviri : Ataol Behramoğlu