Tag: Fatih Yavuz Çiçek

dilindeki hançerin öfkesi demlendibâb-ı esrarımı dağlayan gülbank sustu bir akıl sarhoşluğu daha yazıldı zamanın hesabına iki yeni şey daha öğrendik acı sudan gövdemizde tarçıni baharla en yakıcı dokusundan vurulduk kavlimizin belki hüzündü çatlamayan kabuk yan yana düşen nevruz olmaktı belki izmihlâl sandığımız kutlu bekleyiş ahhh! bu kaçamak yaz telaşı sürgünle gelen cilveli rüzgâr şimdi ne …

Devamını oku

dirimin inceliğini yazdığım monodram bittive içimdeki deniz çekildi kurudum tuzum hasret yığını sol boşluğum ferfecir yemen ellerine s a v r u l d u m yoluna kurban olduğum farkında değil miyim sanıyorsun ustaca gözlerimden çekilmiş zamanın ağında bilirim, gösteri balıkları yaşamaz artık çırpınış balıkçıl kuşlar için bayram sofrası bin kıratlık inciyi kaybederek yaşamak karada …

Devamını oku

sürüldüğüm çölün rengini kabullendim susmanın koyu gölgelik zamanın telörgü sendromuna yakalanmış içedönük boş bir korkuluk olduğunu akrebin iğnesinden öğrendim neden dedim bu yanılsama kimden birlikte saf tuttuğumuz kum denizinde rüzgârın bu yakıcı tepkimesi hangi zehrin içgüdüsü ve acelesi nereden çok şükür ki akrebin ölüm dansını da biliyordum damarlarıma giren acıyı at kanıyla beslemenin sırrını da …

Devamını oku

gitmek; dağlara açılan eskil bir kapı eşiğidir, bilesingitmek, “mai ve siyah” * bozkırın kendine yürüyüşü aslında çiçekleriyle donup kalmasıdır ulu bir çınarın böyle buz tuttum böyle düştüm ben şeddatın kuyusuna ve yatılı bir keder çıngıraklı yılan gibi çökünce en zarif köşelerime kalbimi çektim çıkardım böyle dönüştü gövdem sarı sabır otuna şimdi kuruyan dallarım pul pul …

Devamını oku