Bu da oldu
Gök bahçesinde boğuldum
Işık içimde kaldı
Bildiklerimden soğudum
Söz her şeydi
Yalnızlıktı unuttuğum
Bir tel saç imiş
Yirmi dokuz harf çırpındığım
Ana rahmimdi gittiğim her yer
Dünya diye avundum
Küller güz ağaçları duvar dipleri
Yazgınızdı büyüdüğüm
Güneşin sevincini
Yıldız mezarlarına gömdüm
Bitti kalbin suçu
Suya su demeyi öğrendim
Acı güzellik
Sana inandım senden korktum
Anladım ve öldüm
Bir hoş mutsuzluk içinde yaşadım.
Şükrü Erbaş
