Öksüz bir yüreğin çözülüşüdür şiir.
Yalnızlığına kapanan anın kör ışığı değil.
Çekili perdelerden süzülen gün ışığıdır ki,
Yürek tayfından geçmeden vermez alını yeşilini.
Seslerin delip geçtiği kulaklara küpedir
Sözlerin köpüğünü süzen.
Suların çıplak elidir dar gelir de bulvarlar
Kendi patikalarında yürür.
Dağıtır da düzyazının çarkını zembereğini
Yaşamı değil salt izdüşümünü verir.
Ali Rıza Çamur
