Sensizliğin Adıyım Ben

Hani serceler konar ya bazen hüznün dalına,
Firuzeler hüznü acar.
Reyhan renginde bir suskunluk
Beni çizer çehrende.

Gözlerinde göğsü delik bir zindan
Sigarası elinde, uykusuz kalmıştır zaman.
Sensizliğin yanında, bir ırmak saldırıya uğrar
Tarihin demir attığı dinginliğimin deryasına.

Yalancı bir esnemedir gözlerin.
Ve gözlerinden düşmüştür yüreğime ilkin
Adım; sensizlikse eğer,
Her ‘gün’ kayıptır bana
Adının geçtiği düşlerimde.

Ellerin bir tarihin yenilgisini taşır
Gözlerimde çöken şafağın sensizliğine.

Ölüm tenlerimize dirilen bir sonralık
Yaşamımız yorulmuştur,
Ölüm sıkılmıştır cesetlerde gezinmekten
Sensizlik iklimlerinde begonyalar yerini,
Kalabalık siluetlere,
Manolyalar, sararmış umutlara bırakıyor.

Uyku bir sanrıdır geceye
Ah! Beni bir hürmüz bulsa
Ve yıksa alnımdaki belirsiz şatoları,
Kaldırımlar ayrılığı koşar.
Ah! Beni bir ehrimen kaybetse
Ve örse zamanla hasretimin başını.

Şimdi adım kayıptır.
Bir çığlık atıyorum sensizliğin alfabesine.
Tanımlanma istemim, seni kılıyor yanımda.
Bağımsız bilinmiyor hiçbir özgürlük.
Bir tarih başını coğrafyadan kaldırınca
Aşk senden ayrılmıştır artık,
Sensizlik benden….