Yatıyorum Granitovo’da. Ve keşfediyorum bir daha:
Birbirinin omuzundan yükseliyor dağlar
ve düzlükleri gerdikçe
dengede tutuyorlar
ayakta zor duran yaralı kentleri.
Yaralı değilim ben.
Çimen yemyeşil, uzandığım yerde.
Alabildiğine büyük üstümde dünya.
Güneş damlası kızlar geçiyor yoldan.
Ne ki ben eski moda biri.
Serinletiyorlar alnımı saçlarının rüzgârıyla
ve. geçip gidiyorlar..
Öldürülmüş değilim.
Dönüp bakıyor kızlardan biri duraklayarak.
Yatıp duruyorum elmalar altında gözden ırak.
Otuzuncu yıldayım
nice güzel ağaçlar yetiştirdim Granitovo’da.
Akşama yine gelecek herhalde o kız.
Ilgım ılgım
bende
yaz.
Yitiyor.. yitiyor.. yitip gidiyorum..
Paramparça yatmaktayım ağaçlar altında.
Liçezar Elenkov
Türkçesi: Fahri Erdinç – Kemal Özer
