ne zaman bir resme baksam;
orman koca bir yalnızlıktır
karanlık bir ışık gibi sızar aşklara
ne zaman sana baksam;
yakalanırım kalabalık evlerin
can sıkıcı telaşına
gece hep tersten düşer kasıklarıma
yanıldım! hiçbir şey yok aramızda
tenha bir masadan başka
kısa saçlı bir sürtüğün
tek başına çiftleşmesidir zaman
bıçağın kendini bileylemesidir, hiçbir şeydir.
kırık bir aynayı taşıyoruz hep
beraber dalıyoruz sokaklara
kanayan yerlerimizi ovuyoruz
ayakta, kırmızı kapının tam ortasında
her insan kendinin katilidir aslında.
Deniz Durukan
