Uysal öpüşüyle getirdi yeşili
ve çağırdı filizleri ilkbahar güneşi.
Mavi gözleriyle gülümsedi herkese
çocuksu bir saflıkla menekşe.
Menekşenin bakire kulaklarına
fısıldayan bir meltem esip gitti;
bir kelebek geldi, çırpındı
eteklerinde, o da uçup gitti.
Baktı menekşe onların arkasından,
yaralanmış bir insan misali düşünceyle:
menekşenin kız gözlerinden düştü
ilk aşkın saf gözyaşları.
Avetik İsahakjan
