Burası intihar aralığı
Kalbin ortasından ölümcül bir karanlık asılı
Bilirsin, buz gibidir ölülerin uzuvları
Aşkı, sıratı ver -ağzıma tâ / hâ-
Sana sır olayım
Ya da yalnızlığına ayna.
Bana
Şems gibi, şiir gibi, karıncanın bildikleriyle
Biraz da benim de bilmediklerimle, gel sevgili.
Anlat
Sana benzeyen kadına
Biriktirdiğin geceyi ve sessizliği bir de sevmeyi.
Deniz yosunlarının güneşe hasret tutkularını.
Kollarında sabahlayan cümlelerin aykırı danslarını.
Ve
Sevdikçe aramıza giren dünyanın
Hünerli dudaklarına
Nasıl yenildiğimizi söyle
Bizi dinleyenlere.
– Sabrı öpüşümüzü çiz gökyüzüne
Çirkinliğimizin şeklini alsın bulutlar.
Ey sevgili
Şiir akan dilini öpüyor gece
Açılan rüyanın, kapısından giriyorum içeriye.
Ölü çocuklar doğuran analar gibi
Renkli ipliklerimiz olmadan
İşliyoruz gökyüzünü, nefesimizle.
Rabbim,
Her yaşın nefesini
Ayrı ayrı tartacaksın değil mi
Biz, iyi insan olmak için, düşman olduk kendimize.
-Yüzün
Araf sevgili !
Süt emmeden büyümüşüm
Dilim ayın toprağıyla teyemmümde.
Kıyamam seni kendimden dilenmeye
Aynadan bakıyorum, gözlerim görmese de
Dedemin gül duasında
Orda kal, ben gitsem de.
Ümit Zeynep Kayabaş
