Güzeldin buğulu denizler gibi büyük gözlerinle
içtendin
sen ey çocuk içinde umudun bütün kapıları açık
dolunayı beklerdin
suçsuzdun çağın kadar beceriksiz
umudu hançer gibi göğsünde taşırdın
büyük gözlerin ve büyük düşlerin
bir trenin son vagonuna yetişen yolcular gibi
terk etmeden önce seni
güzeldin…
şimdi ah… yorgunuz
geceden başka hiçbir şeyimiz kalmadı bekleyen
her sarıldığımızda incinmeyi kucaklayan
çocuklarız…
Ama yine de
gemiler gitsin durmasın
rüzgar saçlarını bağla yelken direklerine
yalnız anılara güvenerek yaşadığın bu dünyada
bütün silahlar ve sözler tanıdık
bir bakışla vurulmaya açık gözlerini
kapat büyük gözlü çocuk
çiçek dilinden bir gelecek kur kendine
yüzyıllık yeminlere gizle adını
Tanrı bir gün konuşursa eğer
ona şefkatini söyle…
Yelda Karataş
