Tag: Süleyman Çobanoğlu

Hangi tele vurunca böyle hıçkırabilir,Güneşi kanadında taşıyan büyük melekSenin ince gönlünü hangi kış kırabilirGüneşi kanadında taşıyan büyük melek Yaz bütün binalara birden geldiği zamanKanın gelişi gibi tıkalı bir damaraIlık bir sükûnetle sarmalanır uyumanDerin bir kadifeyle kaplanır derin yaraAğzın artık yanıyor, artık anlatmayalımKim bu ağır şeyleri böylece diyebilir?Demirden kapıları neden ıslatmayalımTa çürüsün çürüyen; evet çürüyebilir Gözyaşların …

Devamını oku

Ben seni alamam ah Holofira Azığım tam takır bineğim nalsız Bir bende geçerim kalacağım yok Dostlarım bivefa düşmanım yalsız Kolum halat değil bakracımda kum Ben seni alamam ah Holofira Sade yoksulluktan yokluktan değil Eline kir olsun elli üç lira Amma ki alamam Bir uzak sevi gelmişte çökmüş ta onlar gibi Ben seni alamam ah Holofira …

Devamını oku

Kalbim gerçekten kırık ve eylülün ortasıyürüdüm yazmadığım şiirlere basarakyalancı ömrün bilmem bu kaçıncı vartasıher solukta yeniden eksilerek artarak yüzümün sezildiği zamanlar da olmuşturdünya leylak olmuştur akşam duru gün beyazöter ağzın örtükken o ne mene bir kuşturdeğme ezgi insanı bu kadar hırpalamaz. Süleyman Çobanoğlu

Sarıköy’e de uğra on bir kabri komagılBenden sonra bir daha turnaları bırakmaAtın sor hatırını köpük köpük alnınıYörende bir oğlancık pes gönlünü farıtma Benden sonra bir daha suya girme tedbirsizBulut kızdı mı bakma itimad etme kumaÇöküp de bir cigara yakarkenki o ışıkTanık olsun – bir tanık lazımdır olduğuma Yoksa kimler bilecek burda böyle bir adamYüzü yüzlerden …

Devamını oku

Gelse de trenden ikimiz insekcamları buğulu iki tas çorbabir kitap — çantana korkup tutunmuşkâğıdı samandan şiiri zorba ve o hışırdayan uykudan geçseksobanın ayrımsız adaletindençok büyük bir yağmur işte başlamışkimse çıkmayacak bugün evinden böyle susuyorum ben çok değiştimsense nasıl denir – hâlâ o kızsındinle ağlayarak çıkrık sesiniişte şu dünyada yapayalnızsın her neyi dilesek burada olmazen büyük …

Devamını oku