Tag: Reha Yünlüel

vazgeçmekintihar etmektir bazen: intihar etmeksekabullenmektir her zamanyazgıyı-değiştiremediğin,değiştirmediğin,değiştirmek istemediğin- . Reha Yünlüel

evsiz-barksızsabah yağmurlarınındırgözlerim.cami avlularına bırakılmışvakitsiz sağanakların,coşkulu fırtınaların,ve bir de,bir dekandil cumalarındantüten heyecanların. çay bahçelerininkırk mumluk sarı ampullerindeyakılıdır adlarımızbizbiz yanarbenbön sönmez yaz’ı bekleyenkardanadem meydanlarındangeçer sözlerimizbana mısın demezhiçbiribana mısın derhavvaları ademlerin-üşümek zayıflıktır yakötü yola düşürür kardanhavvayı,adamlarının gözü önünde-kardanademler ondan beklerler yaz’ıyokoluşları pahasınavarederler kadınlarınıvarbırakırlarkaçırırlar sözlerimizden. uçuşan-saçışan kahkahalarsarılır boyunlarımızaatkılarımızdan çekiştirirgüleriz ergin dostum, geçeriz sinekli mahallelerhamamböcekli taverna mutfaklarıkötümser garsonlarhayatla aldığı olanverdiği …

Devamını oku

biletimi,kör bir piyangocununtitreyen ellerinden çekiyorumsavrulmuş hayatıma bir amorti vursabu, en büyük ikramiye bana! sen’lerden örülmüş bir duvarın kenarından yürüyorumsen’lerden örülmüş o duvara tutunarakyalnızlıklardan kaçıyorum güyayalnızlıklarıma birer davetiye gönderirken ben o sen’leri bölüyorumo sen’ler benibölük pörçük hayatımıiliklemeye çalışıyorum beceriksiz ellerimle! yamalı bir kum torbasına dönmüşümkendimi dövmekten geliyorumbir iş dönüşü saatiyorgunum, bitkinimdargınım kendime! cevapları kendi içinde saklı …

Devamını oku

her fırtınada kendinden evvel aklını kaybetmeye hazır ve nazır aklı evvel insan! yüreğin pusulandır! sıkı sarıl kendine… Reha YÜNLÜEL

can abdurrahman’a veyaşmağa… bırakılmış bir gölündalgınlığında yüzüyor yüzünve bir çöl gülü misali imge imge çekiyoruz bu yüreği ağlardan I. “hiçbir şey sağlam değil bu şehirde” diyor kadın “ne ev, ne arkadaş, ne sevgili” “hiçbir şey yok bu şehirde bana doğal olan, bana doğan!” adam, “sol anahtarının ilk notasıyla başlayamadığından, yapay” diyor kadın, başı avuçlarının koynunda …

Devamını oku