Tag: Nahit Ulvi Akgün

Saadetten mi bu şaşkınlığımPaltomu tutuşundanElimi alıp hatırımı soruşundanOrtak oluşundan mı sıkıntıma Böyle durma karşımdaBöyle söylemeGöğsünde sıkma başımıİlgilenme her halimle Ben dayanamam bu sevinceBen dayanamamYa ağlamak geliyor içimdenYa bağırmak sokak ortasında Nahit Ulvi Akgün

Birşey var aramızdaSenin bakışlarından belliBenim yanan yüzümdenDalıveriyoruz arada birİkimizde aynı şeyi düşünüyoruz belkiGülüşerek başlıyoruz sözeBirşey var aramızdaOnu buldukça kaybediyoruz isteyerekFakat ne kadar saklasak nafileBirşey var aramızdaSenin gözlerin ışıldıyorBenimse dilimin ucunda Nahit Ulvi Akgün

Nereye gittiysem yadırgadım yerimiCanıma tak etti bu göçebe yaşamTam alışırken yurduma yuvamaBir de bakıyorum saat tamam Yüzümü iyiden iyiye tanıyorumElim ayağım benim deBaşkası çıkacakmış gibi karşımaAynalardan kaçıyorum şimdi Zaman içinde böyle darmadağınNe mutluluğum belli ne mutsuzluğumBir düşteymiş gibi hafifSis dağlarından yuvarlanıyorum Nahit Ulvi Akgün

Bir pencere açıldı kitabımın sayfasındaEl sallayarak sen göründün,Satırlar takım takım evinin önündeNe güzel bu küçük askerler…Fakat kayboluyorsun penceredenŞimdi ağlıyor bütün harfler… Sonra birden beliriyorsunElinde nakışlı mendilin, gülümsüyorsunVe başlıyorsun konuşmağaSesin ağlamaklı,Sesin yumuşak,Anlattıklarına karışıyor kitabın anlattıkları.. Nahit Ulvi Akgün

Hiçbir şey değişmeyecek o günGöçüvereceksin bu insan kalabalığındanGelmemiş gibi olacaksın dünyayaSanki bu odada sen oturmadınSen giymedin bu elbiseyiAğlamadınGülmedinYemedin bu ağacın meyvasınıBütün maceranBir varmışBir yokmuş Nahit Ulvi Akgün