Tag: Kenneth Rexroth

Mevsimler değişiyor, yıllar geçiyorKimsenin yardımı, gözetimi olmadan.Ay, hiç aldırmadan, dönüyor yörüngesinde,Dolunay, yarımay, gene dolunay. Irmağın bağrına sokuluyor beyaz ay;Hava açelya baharıyla uykulu;Bir çam kozalağı düşüyor gecenin derinliğine;Yaktığımız kamp ateşi sönüyor dağlarda. Patlak yıldızlar göz kırpıyor titrek dallarda;Saydam gecede göl karanlık, dipsiz;Kuzeyde göklere yükselen dağın tepesiİkiye bölünmüş yığılan karlarla. Kalbim ey uzlaşma bilmeyen,Kolayca baştan çıkan kalbim,Uzanmış …

Devamını oku

Tan ağarmasından bir saat önce,İyice eğilmiş Ay doğuda,Yakında Güneş’in yanından geçip gidecek.Seher yıldızı asılı duruyorBir lamba gibi, hilalin yanında.Grileşen ufuk çizgisi üstüne.Hava ılık, mis kokulu,Akıl almaz ılıklıktaYağmurlu bir güz, gene deYapraklar renk değiştiriyor, açıklıKoyulu dağdan aşağı.Seyrediyorum dalgalanaKıvrıla büküle yükselen dumanınıBir tapınak tütsü çubuğununOkuma lambamın ışığında.Ay ışığı beliriyor duvarımdaDoğurtmuşum sankiEfsunla. ÇıkıyorumAğaçlık bahçeyeVe yürüyorum çırılçıplak, sadeceSandallarım var …

Devamını oku

Yağmur pırıltıları var ışıltılıSaçlarında, alnına düşen;Islak gözlerin ve dudaklarınSoğuk ve ıslak; katılıp kalmış yanakların soğuktan.Neden bu kadar çok kaldınUzaklarda, neden yalnızcaGece geç saatlerde geldin banaYürüyüp saatlerce yağmur altında, rüzgârda?Çıkar giysilerini ve çoraplarını;Otur ateşin karşısındaki koltuğa.Ellerimle ısıtacağım ayaklarını;Öpüşlerimle ısıtacağım göğüslerini ve uyluklarını.Bir büyük ateş yakmak isterdimİçinde, hiç sönmeyen.Emin olmak isterdim senin taa içindeBir mıknatıs olduğuna, seni …

Devamını oku