Tag: Kemalettin Kamu

Kurudu artık otlarBitmiyor tazeleriBirikinti sulardaYaprak cenazeleri Döndü yayladakilerErdi dağlara batıOvalar daha genişKayalar daha katı Başım avuçlarımdaBir ağır külçe hüzünDüşüyor gözlerimeÇiğ taneleri güzün. Kemalettin Kamu

Gurbet o kadar acıKi ne varsa içimdeHepsi bana yabancı,Hepsi başka biçimde. Eriyorum gitgide;Elveda her ümide.Gurbet benliğimi deBitirmiş bir içimde. Ne arzum, ne emelim…Yaralanmış bir elimBen gurbette değilim,Gurbet benim içimde. Kemalettin Kamu

Yıllardır bir kıvılcım kapalı kında,Kimsesizlik dört yanımda bir duvar gibi;Mustaribim bu duvarın dış tarafında,Şefkatına inandığım biri var gibi. Sanıyorum saçlarımı okşuyor bir el,Kıpırdamak istemiyor göz kapaklarım;Yan odadan bir ince ses diyor gibi gel!Ve hakikat bırakıyor hülyamı yarım. Gözlerimde parıltısı bakır bir taşın,Kulaklarım komşuların ayak sesinde;Varsın yine bir yudum su veren olmasın,Baş ucumda biri bana ‘su, …

Devamını oku

Allahım ne bunaltıcı, ne boğucu bir gece…Gözlerimiz bulutlandı arabaya bininceKaranlıkta kaçıyoruz, çoğalıyor korkumuz,Umulmadık bir felâket geçiriyor ordumuz.Fakirleri yalınayak, zenginleri atında,Yollar uzun bir inilti yıldızların altında. Gönüllerin gözyaşına inandığı bir anda,Çok sevgili yuvamızı yâd ellere bıraktık;Dirseğimi dayayacak bir pencerem yok artık,Elveda ey harap olan baba evi elveda! Bütün gece yol alırken tehlikeler içinde,Ellerimi unutmuşum kardeşimin dizinde.Arkamızda …

Devamını oku