Tag: Alaeddin Özdenören

Yavrum Yalnızlığı şu son kıyısını da atlaVe anla ki hayatEn özgür biçimini sende denemiştirOnun içindir ki ölümDenizin doğurduğu eşsiz dalgaSende dokumaktadır güzelliğini.Varsın açıklamasın kendini hiçbirşeyDeğil mi ki gökyüzü toprağı kucaklamaktadır Değil mi ki mavilikler yolmaktayım göğsündenDeğil mi ki bileklerimize kaynayan çelikBir nehir gibi akan şu bulvarGövdemizi dolaşan güneş Her gece üstümüze devrilen yıldızlarSenin doğurganlığından birer …

Devamını oku

Göğsümü yalayan gül alevindenSilinmez izler kalır.Gökte bulutla oynayan çocukÖksesine yıldız çakan melek kalır.Akşam üstüler ki çöker kıyıya Toplanmış halatlar yığılmış zincirler kalır.Yapraklar dağılırken saçlarındanDenize atılmış çelenk kalır.Duvarda gölgeler öyle ıpıssızHücremde kırılmış ekmekVe bir kuru ağaç kalır.Uçsuz bir dinleyişle dinleÜstlen çöllerdeki rahmetiEy gürleyen yalnızlığımızYolumuzu gözleyenToprağa girdiğimiz vakitUğultulu derinlikler kalır.Duy unutuş rüzgarınınAçtığı son kapı benimÇekilince kalbimin sularıGeriye …

Devamını oku

Kalbim sağ yanımda çarpıyor İçimde döngün bir ay kabarırken Ki göz evlerinin ardından içeri Ağlamak barışı sağlar mı ki Ağ bozumu serpme sularla. Açık deniz sofrasında Sonsuz dağlarını denizlerin Aşarak üstlerinden bir bir Bir ince yelkenlidir Altın çağı getirir Göğü emziren mızraklar genç omuzlarında Ve yukardan aşağı Göğüsleyerek güneşi Getirir ve bağlar korsan çağımıza Yerinden …

Devamını oku

Baktıkça gözlerine derindenÜstüme başıma güller dökülür. Ve her şey kopar yerindenBir buluş bir gülüş ve unutuş ellerindenEllerinden beyazlıklar dökülür Düşlerim ki, kuşatır gökyüzünüSonra yıldızlar dökülür Geçerim arasından kimsesiz çocuklarınAğaçlardan ağıtlar dökülür Akar saçlarımdan yalnızlığın ırmağıKalbime dökülür.. Alaeddin Özdenören

için için yağan bu yağmurkalbime sızıyordamlalar içinde hayat ve ölümsensin; işte sensin sırılsıklamkarşımda gördüğüm. nerden çıkageldin, nerdenyıldızların doğduğu yerdendurgun gözlerinin içindenakan bulutlardır gördüğüm. yağmur yağıyor ve benyer altı nehirlerindenıslana ıslana kalbindensessizce geçiyorum Alaeddin Özdenören

Çocuk uykusunda gülüyorYılların acı çığlığından habersizElleriyle oynuyor karanlıklarSessiz sessiz.Ah bebemRüzgâr saçlı bebemBilsen insanların hâlini birBu kara yalnızlıkta körelenIşık benimdir.Bu uzayıp giden yoldaAğlayıp ağlayıp daAklımı sokmuşum girdabınaYaşamanın.Çocuk uykusunda gülüyorYılların acı çığlığından habersizElleriyle oynuyor karanlıklarSessiz sessiz. Alaaddin Özdenören