Kalbimin Çıkmaz Sokağı

bu limoni günler, bu sağır gecedir beni güzel bulan
ağırdan bir şarkının başlayışı gibi alıştıran sana
suçu yoktur kimsenin yaşadıklarımdan
bir hayalsin sen, çaresizim ben kapında

ellerin bir bulut gibidir, dokunsam dağılacak
tebessümünü bilirim sadece bir hayal
raylarından fırlayan bir lokomotifim ben de
uykusunda kendini bir insan sanan
her şey, sahiden her şey sahte
gerçek tımarhanelerden kaçmış bir deli
her gün beni yeniden ve yeniden şaşkın kılan

bu limoni günler, bu buz mavisi düşlerdir
beni anlamlı, beni mahzun, beni alımlı kılan
yüzünde kelebekler uçuşuyordur uyurken sen
sen uyurken Pan sihirli flütüyle ormanlarda
en güzel perileri büyülüyordur
ve bir tavşan izliyordur olanları kovuğundan

bu sarı, bu tuhaf sanrılar, bu limoni gece
damağımda kahve tadı gibi kelimeler
her nefeste bir kelime karanlığa ve denize
fırlayıp fırlayıp gitmekteler

bu devinimi kalbimin beni mahsun kılan
bu deli saçması hayat
ve sen içimde çoğalan şey
ve sen kalbimin çıkmaz sokağı
bu canhıraş haykırış
beni yeniden yorumlayan

ben bir kadının doğurduğu çocuğum
kadınların büyüttüğü bir çocuk
kadınların acı çektirdiği bir o kadar
hayatı kadınlardan öğrenen
ve bir tebessüme bu hayatı
bir anlama, köle kılacak kadar
seven bir çocuğum ben
bu limoni gece, bu istanbul şehrinde

evet işte gerçek bu, sen varsın
oysa hep düşlediğim bir şeydin
varmışsın gerçekten etten ve kemikten
ve varsın artık seni var kılmış kalbimde.

İlhami Atmaca