Sık ve çok gülmek; zeki insanların saygısını ve çocukların sevgisini, şefkatini kazanmak; dürüst eleştirilerin takdirine layık olmak ve yanlış arkadaşların ihanetlerine katlanabilmek; güzelliği takdir edebilmek, başkalarındaki “en iyiyi bulabilmek”; sağlıklı bir çocuk, bahçelik bir arazi ya da daha iyi duruma getirilmiş bir sosyal durum yoluyla bu dünyayı olduğundan biraz daha iyi bırakarak terk etmek; bir tek yaşamın bile sırf siz yaşadınız diye daha rahat soluk almış olduğunu bilmek… İşte “başarmış olmak” budur.
Hangi yöne gitmeye karar verirsen ver, hata yaptığını söyleyenler çıkacaktır. Bu insanların söylediklerini duymazdan gelmek oldukça zordur. Hayatta bir yol çizmek ve o yolu sonuna kadar takip etmek yüreklilik ister.
Günü yaşadıktan sonra, artık geriye bakma. sen yapabileceğini yaptın. Yaptığın hatalar ve anlam veremediğin olaylar kuşkusuz zihnini kurcalayacak, onları olabildiğince çabuk unut. yarın yeni bir gün. O güne sakin ve iyi başlamalısın.
Yaşamın sonuçları hesaplanmamıştır, hesaplanamaz da. Yıllar, günlerin asla bilmediği kadar çok şey öğretir insana. Bize eşlik eden kişiler, konuşurlar, gelip giderler, bir sürü şeyi tasarlayıp hayata geçirirler ve bütün bunlardan ortaya çıka çıka beklenmedik bir sonuç çıkar. Birey her zaman yanılır. birçok şeyi tasarlamıştır birey, yardımcı olsunlar diye başka insanlara yaklaşmış, bazılarıyla ya da hepsiyle kavga etmiş, çok kereler de aptalca hatalar yapmıştır ve nihayet bir adım atılır; her şey bir miktar ilerlemiştir; ancak birey, her zaman yanılır. bir açıdan yeni olan, ancak kendine söz verdiği şeye hiç de benzemeyen bir sonuçla baş başa kalır.
Zor zamanların öğretici özelliği vardır. İyi bir öğrencinin kaçırmayacağı fırsatlardır bunlar.
Sevgiye dair aşırılık olmaz.
Felaketin doğal tarihi de böyledir. Kısa aralıklarla insanların refahını bölen değişimler aslında kuralı daima gelişim olan bir doğanın duyurularıdır. Her kişi bu zati gereklilikten dolayı kendine ait olan tüm sistemleri, arkadaşlarını, evini, kurallarını, inancını bırakmak zorunda kalabilir; tıpkı bir su kabuklusu gibi. Su kabuklusu o güzel ve taş gibi kabuğundan yavaşça sürünüp dışarı çıkar çünkü o kabuk artık büyümesine ve gelişmesine müsaade etmemektedir. Dışarı çıkar ve zamanla kendine yeni bir yuva oluşturur…ancak ilerlemek yerine geçerliliğini yitirmiş mülkünde kalmaya çalışan, bu ilahi genişleme ile işbirliği yapmak yerine ona direnen bizler için bu büyüme büyük sarsıntılar halinde gelir.
Ben alıntıları sevmem, bana sen ne bildiğini söyle.
Yol sizi nereye götürüyorsa oraya gitmeyin, yol olmayan yerden gidin ki; iz bırakın.
