kendimden başka
kimseye kızmıyorum
kendime yakıştırmadığım her davranış
her söz
kalbimi
içinde Yusuf’un olmadığı bir kuyuya düşürüyor
yaşamaktan
sınıfta kaldım
oysa
sınıfımı geçmek için anneme söz vermiştim
ölüm hak, ecel gerçek
ancak merhametsizlikten de
ölüyor insanlar
omuzlarımda dağlar
avuçlarımda ardıç kuşu
taşıyorum
ve kalbimde umudum
Allah’ım…
her hatamdan sonra merhametinle
yeniden fırsat veriyorsun
utanıyor, nadim oluyor ve şükrediyorum
konuşmaya sözüm, başımı kaldırmaya yüzüm yok.
Allah’ım…
gönlümü, davranışlarımı, sözlerimi
sıraya koymama yardım et
günahkarım, başım önümde, mahcubum
cennetinden
ayakta duracak kadar bir yer istiyorum.
İbrahim Çolak
