sana taşıdım kendimi aşk boyunca
senden taşındım yoksul yoksul ve ince
gelirken yeniydi
yollar evler çatılar
sen yeniydin
yeniydi çiçek
ağaçlar
taşındım sana
içim sıra ırmaklar
sende oturdum
aşk kocaman bir kentti o sıralar
o sıralar gök mavi
su berrak
ekmek doyurucu
senden taşındım
kuru toprak, soğuk hava ve batak
gözlerim eskitmiş seni
çok bakmalar
yol mu kısa, ömür mü az
daha var, var
aşk,
insan yaşadıkça yaşar
Arife Kalender
