Tag: Sylvia Plath

Ölüm çok güzel olmalı,yumuşak, kahverengi toprakta yatmak,birinin başının üzerinde çimlerin dalgalanması, ve sessizliği dinlemek.Dünün olmaması, ve yarının olmaması.Zamanı unutmak, hayatı affettmek, barışta olmak… Sylvia Plath

Gümüşüm ve doğruyum. Önyargılarım yokGördüğüm her şeyi yutuveririm bir andaOlduğu gibi, aşkın veya nefretin sisiyle kaplı değilimZalim değilim, içtenim yalnızcaKüçük bir tanrının gözüyüm, dört köşeli.Çoğu zaman karşı duvarın üzerinde düşüncelere dalarımPembedir duvar, benekli. Öyle uzun zaman baktım ki onaKalbimin bir parçası olduğunu düşünüyorum. Fakat titriyor.Yüzler ve karanlık ayırıyor bizi tekrar tekrarŞimdi bir gölüm. Bir kadın …

Devamını oku

Asla kurtulamayacağım bundan! Şimdi benden iki tane var:Bu yeni büsbütün beyaz kişi ve o eski sarı olanı,Ve beyaz kişi kesinlikle daha üstün olandır.Yiyeceğe gereksinim duymaz, gerçek azizelerden biridir.Başlangıçta nefret etmiştim O’ndan, kişiliği yoktu –Ölü bir beden gibi benimle yatmıştı yataktaVe korkuyordum, çünkü biçimi tıpkı benim gibiydi. Sadece daha fazla beyaz ve kırılamaz ve şikayetsiz.Bir hafta …

Devamını oku

Bir yangın başlattım ben; bıktığımdan artıkeski mektupların beyaz renkli yumrukları ve öldüren gevezeliğindençöp kutusuna epey yaklaştığımda.Benim bilmediğim neyi biliyorlardı ki sanki?Kaçak bir araba gibi pak su sevdasının sırıtarak uzaklaşmasıylatüm kum taneleritek tek gözler önüne serildiBen hilekâr değilim.Aşktan, bıktım artık aşktanİçinde nefret taşıyan karton kutulardan, tutkalın rengindenambalajlardanAptal, kırmızı ceketli adamların gözlerine ve posta damgalarınıntarihlerine bakmaktan. Bu …

Devamını oku

Benimle köprüde buluşan bu insanlar kimlerdir? Köylülerdir onlar –Rahip, ebe, zangoç, arıların aracısı.Kolsuz yazlık elbisemde korunmasızım,Ve hepsi eldivenlidir ve örtülüdür, niçin kimse bana bir şey demedi?Gülümserler ve antik şapkalara teyellenmiş peçeleri indirirler. Bir tavuk boynu gibi çıplağım, kimse sevmez mi beni?Evet, beyaz dükkan önlüğüyle arıların sekreteri burada,Kollukları iliklenir bileklerimde ve geniş kesimi boynumdan dizlerime kadar.Şimdi …

Devamını oku

Kolay değil ifade etmek yaptığın değişikliği.Eğer hayattaysam şimdi, o halde ölmüştüm,Gerçi, bir taş gibi, ondan etkilenmeden,Durmuştum alışkanlık olduğu üzere.Bir parmak bile öteye çekmedin beni, hayır –Ne de bıraktın benim küçük çıplak gözüm ilişsin diyeGöğe doğru yeniden, umutsuzca, kuşkusuz,Kavrayarak maviliği, ya da yıldızları. Bu değildi o. Uyudum, de ki: bir yılanGizlenmiş siyah kayaların arasında siyah bir …

Devamını oku

Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi;Açarım gözkapaklarımı ve doğar herşey yeniden.(Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.) Yıldızlar vals yaparlar, kırmızı ve mavi, Ve keyfi bir siyahlık dörtnal peşinden:Bütün dünya ölüme düşer kapattığımda gözlerimi. Düşledim büyüyle beni yatağa çektiğini Ve çılgınca öptüğünü, delice şarkı söylediğini.(Sanıyorum kafamdan uydurdum seni.) Devrilir gökten Tanrı, solar cehennem ateşleri: Melek ve Şeytan’ın adamları …

Devamını oku

İşte yine yaptımHer on yılda bir Böyle bir tane beceririm Bir tür ayaklı mucize, tenim Bir Nazi lamba siperliği kadar parlak, Sağ ayağım Tüy kadar hafif Yüzüm ifadesiz, incecik Yahudi kumaşından. Çözün kundağı Ah, sevgili düşmanım. Korkutuyor muyum? – Burnu, göz bebekleri, 32 dişi yerli yerinde mi? Acı nefesi Ertesi gün yok olacak. Yakında, çok …

Devamını oku

Ama enine olmayı tercih ederdim.Ben kökünü toprağa batırmış bir ağaç değilimTaşları ve o ana sevgisini emenBu yüzden büyüyemiyorum parlak yapraklara her nisan,Bir çiçek tarhının güzelliği de olamadım ne yazık kiSanki özenle boyanmış ve kendi payına düşen hayranlarını kabul eder gibi,Pek yakında bütün yapraklarından birer birer döküleceğini bilmeden.Benimle karşılaştırılırsa, ölümsüz sayılır bir ağaçVe bir çiçek o …

Devamını oku