Tag: Melisa Gürpınar

Birden bire şimşek gibi çarptın beni,Hiç aklımda yokken, hatırlattın kendini,Keşke hiç aramasaydın beni,Düştün aklıma unutamam ki seni…. Yine eskisi gibi olalım diyorsun, ağlıyorsun,Bir daha olmaz sende biliyorsun,İnan beni çok üzüyorsun,Düştün aklıma unutamam ki seni… Seni seviyorum diyorsun,Benim seni sevdiğimi nerden biliyorsun,Bana çok acı çektiriyorsun,Düştün aklıma unutamam ki seni… Senden kopmak çok zor geldi bana,Sarılmak istiyorum …

Devamını oku

“Şiir bir yolculuktur”Demiştim bir gün anneme.“Hayatın düşselliğiVe derin gerçeği aşkın,Eğer beni çağırırsa,Kaçınılmaz bir yolculuk olur hem de.”Annem gülümsemiş, “Önce doğanın dilini öğren,Bir harita gibiGöstersin sana gizli yollarıYazıya giden”Diyerek, Yaşlı incir ağacınınAlçak bir dalınıKendine doğru eğmişti.Ağır bir ayrılık düşüncesi,Artık gölge gibiVurmaktaydı yüzüne.Elinizdeki kavak inciriyleŞaşkın ve kararsızKalakalmıştı,Hüznü bir güz ikindisinde…Bense,Annesinin elini bırakıp kaçanKüçük bir çocuğun merakıyla,Nereye varacağımı bilmeden,Olanca gücümleUzaklaşmak …

Devamını oku

Söz,şiire dönüşürken,bir çocuk kâkülü gibikısacık mı kesilmelidir ille de?Hayır!Şiir annem gibiuzun uzun seslenmelidiruykusunda,olmayan sevgiliye. Durgun,derin soluklu,içine kapanık olmalı,belki de bütün günuzanmalıdır koltuğunda.Bir sanduka kadar heybetlive düşünceler kadar ağırçantası da,durmalı ayakucunda.Ama,kendini ölümsüz sananve her sabahbir umut çiçeği açanyüreciği,hiç durmadan kıpırdamalıdıryün yeleğinin altında. Perde inmiş gözlerindeoynaşan bin bir hayalve beyaz dudaklarından dökülenkırık dökük anılar,kimselerin okuyamadığıeski yazı bir …

Devamını oku