Tag: Akif Kurtuluş

uzaklık avutur ve sessizlik başlar acıtmaya ihanet, ayrılığa borçlanmaktır bilinmez, kimden akar en çok kan orda her aşk bir gün, kendi katilini bulur silah çeker biri, öteki ortak olur suça mecalim yok yeni cinayetlere, körelmiş maharetim bir kurbanım var ki, öldüm ölesi bende yaşar şifrelerimi çözdüm, buydu son ustalığım gönlüm dehlizinde beni boş yere arar …

Devamını oku

I. büyütebilir miyiz bir aşkı ayrılırız korkusuyla 2 çok önce miydi, elimizdeydi bir masada saatlerce susmak boynumuzda güvercin gölgeleriyle kalkardık çınaraltından gelirdin, su çağıltısını çoğaltırdın adımlarınla kandilin fitilini kısar, rüzgarımla çözerdim saçlarını omuzlarından topuklarına dökülürdü elbisen çok önceydi, kulak memelerine koşacak kadar haylazdım kirpiklerinden yüzüme dökülürdü ay kırpıntıları 3 bir saçak altında bileklerine yapışıp söyledim …

Devamını oku

                                              temizyürek’li mahmut’a bütün bir aşkyılı kapıştın siniruçlarınla güneşe, kış geldiğinde yer açmak için damarlarını ürküterek vücudunu dolaşan kanın umurunda olmadı başka hayatları sürçmesi cesaretin, alay konusu oldu elini korkak alıştıranlar arasında sen …

Devamını oku

-I- hep akşamı tutar günlüklerinde yitik çocuklar, bir kızın vücuduna serptiği ışıklarda sabahı bulmaya çalışan bir cesur çocuk da çıkar kimi zaman. (o’nun çığlığa çalan susuşunda, seviştikten sonra bacaklarını karnına çekip oturuşunda, kalkıp perdeyi aralayışında) boşunadır çabası, bir cesur çocuk olarak adı hayatın yanlışları üzerine kurulmuştur ve hiçbir şey yanlışlardan daha iyi anlatamaz o’nu. her …

Devamını oku