Kardeşim Halil Nihad’a
Elli yıldır şu ömür kervanının yolcusuyum.
Öyle her yoldaşı sevmezse de âzâde huyum,
Âşinâ, çehre azaldıkça duraktan durağa,
Acı bir hâtıra enkazı çöker ortalığa.
Acı bir hâtıra enkazı çöker ortalığa.
Her giden, sanki içimden yeni bir parça alır;
Kervanın safları dolgunsa da, gönlüm boşalır.
Kervanın safları dolgunsa da, gönlüm boşalır.
Ya, bu yol böyle sürüp gitse!.. derim, ürperirim;
Bir yakın günde fakat bitse!.. derim, ürperirim.
Arka bir dalgalı ummân gibi toprak yığını,
Önde bilmem geçidin nereye çıkıp vardığını.
Yürürüm anlamadan bastığımı, gördüğümü;
Dolaşır zihnime ömrün ezelî kördüğümü.
İbrahim Alâettin Gövsa
(Acılar)
