Tag: Kayhan Yükseler

Ölüyordum. Ne bir yakın, ne bir dost,Bir kez uğramamıştı bana…Boğucu gecelerin karanlığında korkuylaHayatımı sık sık geçirirdim gözden,Rabbin huzuruna çıkmaya hazırlanırken…Ben de öleceğim! – Ama mezarımın başındaBozkır rüzgârları ağıt yakacak yalnızca!… Mihail Yurgeviç LermontovÇeviren: Kayhan Yükseler

I Cennetten kovulan iblis gamlı,Uçuyordu günahkâr dünyanın üstünde.Yaşadığı güzel günlerin anılarıBir bir canlandı gözlerinin önünde.Işıklı dünyasında Kerrubi gibiIşıl ışıl parladığı zamanlarda,Kuyruklu yıldızlar sürekliTatlı gülüşler gönderirlerdi ona.Ve sonsuz dumanların arasındanÖğrenme tutkusuyla yan yanaUçsuz bucaksız uzayda izlerdiGöçebe kervanını serpilen yıldızların.İnançla ve sevgiyle doluyken yüreği,O ilk şanslı Yaradan’ınNe öfkeyi bilirdi, ne de kuşkuyu.Henüz örselememişti ruhunuYılgın silsilesi yararsız yüzyılların.Çok …

Devamını oku

2 Dostumdu. Dert endişe bilmedik birlikte,Onunla duygularımı, paramı paylaştım;Bir aylığına alır, bir yıl sonra verirdi de,Bunun için ona kesinlikle kızmazdım,Ondan farklı bir yanım yoktu benim de;Dertli olduğunda çenesi açılırdı nedense,Şen ve mutluyken görünmezdi kimseye.Sıkıntıdan hayallerini benimle sürekliPaylaşır, bana “sen” diye hitap ederdi;Meziyetlerimi başkaları gibi överdi o daVe kadrilde sürekli ben olurdum karşısında. 3 O dostumdu. …

Devamını oku