“50 yıl yarım asır ediyor Ahmet biliyor musun? Benim hayatta yorulduklarımın 2 katından bile çok yorulmuşluk ediyor. Söylemesi; benim nazarımda dile bile kolay değil. Böyle düşününce neden ufacık şeylere birden bu kadar çabuk, büyük sinirlendiğini, hemen dudağını sallandırıp surat astığını anlayabiliyorum. “Birikmişlik” bi tutam da “tükenmişlik”. Bu kadar yorucu şeyin en büyük parçalarını 3 evladının doldurduğunu biliyorum. Ama bizi nasıl sevdiğini, bize ne kadar gururla, gözlerin dolarak baktığını da biliyorum. Hayatının içinde süzülen o güzel balonun içinde Leman ve Murat’la durduğumuzu biliyorum. Ne çok sevildiğimizi biliyorum. Bir tek sizin sevginizden, samimiyetinizden şüphe duymama lüksümüz var sanırım. Ya da anne babanın en güzellerine sahibiz, o yüzden böyle düşünmem. Ama hayatımda doldurduğun yerin hepsi kocaman güzelliklerle dolu babam. Herkes çok kıymetli benim için, çok kolay çok büyük sevebiliyorum insanları ama seni kusursuz seviyorum ben baba. Sana kötü hiçbir şeyi konduramıyorum. En çok senin yanlış anlamandan korkuyorum. Senin bana kızmandan çekiniyorum. Yüreğinde kapladığım yeri bozarım yanlışlıkla diye içim titriyor. Beni koyduğun yeri çok seviyorum. Oradaki dokunulmazlığımı, orada duyduğum sevgiyi güveni çok seviyorum.. Çok şanslıyım senden yana baba. Hep böyle hissettim, hiç değişmedi. Seninle hep gurur duydum. Sakındığın, bizi esirgediğin şeyler, olaylara baktığın pencereler, sakinliğin, verdiğin dingin huzur, telaşsız ses tonun, her zaman bulduğun o kimsenin göremediği ama aslında en kolay olan yollar hepsi benim içimdeki babayı büyüttü. Seni benim içimde dokunulmaz kıldı. Varlığının verdiği hissiyatı bilemezsin. İyi ki varsın aşkım babam, gri saçlı adam. İyi ki doğdun. Ömrün uzun, sağlıklı, bizimle dolu olsun. Seni sevmelerin en yücesiyle seviyorum. Gözlerimden öptüğünü biliyorum. İYİ Kİ VARSIN!”
Ayşem
