sarılıp sımsıkı
terk edilen ıssıza kardan adamlar gibi
şimdi doğu tarafımın
buz tutan geceleri
üşürsün
bu şehir
savunmasız yakalar ellerini
emanet eder sana
ölü ankalar dolu yıkıntılarını
üşürsün
çarpar gitmelerin bir kaldırıma
zift edilmiş aşkların üzerinde
tüketir gücünü kimsesizlerin
üşürsün
kor çabalar düşlerin
yanma umudu içerisinde
ıslak kış kibritlerin
üşürsün
sıkı bir şiir ısıtır dudaklarını
sonra bir şiir
bir şiir daha
yanar dudakların titrer hiç bedenin
üşürsün
gök pencerelerine dokunur nefesin
saçların kaçışır siyahlardan çığlık çığlığa
köşeden uzaklaşır
elveda gençliğin
sırasını savdığın yaşam intiharında
üşürsün
bir kedi önünde geçmişi yırtar
deler geçersin karanlığı
rengin
morg mavisi
açık sözcüklerin
kar sesi
altı gözlerinin
kesik zemheri
koşar
kardan adama sarılırsın
tıpkı dün gibi
Metin Çalışkan
