’İçimizdeki bütün düzlükleri
İçimizde yalancı çıkaran yüksekler var…’
Gözlerin günden güne sessizleşen
Bir çağrı oluyor belleğimde
Günden güne azalıp siliniyor
Artık yeri bile yok şiirlerin içinde
Yoklukta bir gerçeği oynar gibi
Onaylıyorum ki buradaydılar
Ellerin bir gece karanlığında beni
İnatla ve isteyerek aradıydılar
Derken bütün gemiler kaptanlarının
Çizdiği deniz sularına koyulmuş
Bütün uçaklar havalanmış
Bütün dünyaya açık alanlardan
Uzaklık serseri bir ezgidir
Dolanır beklenmedik uzun yolları
Giden gider ve bütün kalanlar
Bir tortu gibi yaşar kısacık sokakları
Afşar Timuçin
