Elektrikler söndü dün gece,
Zorbela toplayıp satrancın taşlarını
Mecburen yattık
Simsiyah kediler gibi dolaşıyor koğuşta
Uyuyan dostların nefesleri.
Dolaşsınlar azıcık !
Tam ben de eve doğru açılıyordum
Şıpırdatmadan hiç kürekleri,
Yanmaz mı o tepemdeki yüz mumluk ışık!
Bir kürek mahkumunu Boğazda sandal sefasına
Haklılar, bırakmazlar tabii ama…
Ya’u ne güzel şeymiş meğer karanlık!
Can Yücel
