1
uykusuz bir çıplaklıktır karanlıklar
anahtar deliğinden sızar gibi aydınlık
bağışlıyor örtmediğim yalnızlıkları
kararıyor günbatımında birleşik kanatların
iki ülkeyi sırtlayıp taşımışsın habersiz
denizler ülkesinden ipsiz yalnızlıklara
bir ölüm demişsin bir hayat
kondurmadan ayaklarının ağrısına
getirip gelmişsin uzaklığı
hangi takvimde doğuyor gemiler
salıncaksız kurduğun bebeklik fotoğraflarıyla
göster yalnızlığın resimleşen halini
büyüsün ağlayan çocuklar
-büyü-sün göklerin seyrinden-
ağ kurup göklere güneşi yakalamak adına
bekleşsin altın kanatlı kuşlarla
2
ipsiz bir yalnızlıktır yokluğunun ipe götüren anları
gözlerinden yayılan parıltılı ana merhaba
ve bezirgan besteliyor kanatlarının yolculuğunu
bestenigarda büyü bir efsundur şahikalarla birlikte
kon ve anlat üveyka
anlat geçtiğin ülkelerin bensiz zamanlarını
tarihini birlikte yazalım ülkelerin
yıkıp yeniden kuralım
altın devrini yaşayan saltanatların
çıtası yükselmiş göklerin mahur telaşının
ateşin merhameti soğuğu nasıl unutturuyorsa
bende unutuyorum bakışında gözlerinin bebeğine
unutuyorum karanlıkların laciverdini
kanını seherin,ölümünü yalnızlığın
sen anlat üveyka çiçeğin tomurcuktan çıkışını
bir gülü anlat gözlerine değişinde
nasıl da boy verdiğini hayatım gibi
anlat üveyka
sen anlat
Üveyka
bir bütünlüksün sen hayatla ölümün
seni sevmekle başlayan ölümlere
hayatla karşılık verensin sen
indir ve göster bütün yağmurları
bulutsuz gözlerin denizdir üveyka
yokluğunda çöldür bütün limanlar
yitiğidir bütün eskilerin paslanışı
koş ve gel artık zamanıdır doğuşunun
yeni baştan sayfalara işlenerek
gel üveyka gel
artık zamanıdır.
3
üveyka
boynuma kement attığım
şehla bakışın nerde
nerde karanlığı aydınlatan
güneşten gözlerin
söyle ve gülümse
ışıkları yansıtarak tebessümünle
kelimeler acıtmayacak bu sefer
güzide bir şarkıya bürünerek
seni anıp duracağım üveyka
nerde her geçişimde aklımdan
kalbimi durduran sesin
söyle en güzel sözünü üveyka
meş’alesini yakalım aşkın kadehinde
yalnızlığı harlandıran kitaplarda
yakalım bütün kayıpları üveyka
birleşsin ellerimiz göğün altında
ıslanıp ıslanıp kurulanalım güneşte
sen bakıp dur gözlerime
gözlerime bak üveyka
beni divane eden gözlerinle
kanatlanıp kuşlar gibi aydınlığa
serelim gönül tahtımızı üveyka
kıskanacak Süleyman biliyorum Belkız gibi
kurup çıkalım üveyka en yükseklere
aşkın bekasıyla erelim varlığımıza
üveyka ah üveyka
bir üveyik gibi çarpınca kalbin
uçuşur içimde bütün çöllerim
tutuşur hasretinle
közler bütün benliğimi
4
üveyka ah üveyka
yokluğunu anmayacağım bu sefer
hep varlığınla işleneceksin
zümrudi göklerde
üveyka
ah üveyka
yokluğunu saymayacağım zamanla
her gün senle olsun diye
bakıp bakıp duracağım denize
Üveyka
gözleriyle denizleri kudurtan
yokluğuyla yakıp savurtan
çöl güzelim,deniz mavim
hasretim herşeyim
adınla anacağım cenneti
adınla yaşayacağım cenneti
yokluğunda arafta kalmış gibiyim üveyka
gel ve tasvir et göster cennetimi
dokunup bağrıma temizle mahşerimi
gel üveyka gel
zamanıdır düşlerin inzarıyla gülmenin
üveyka
çöl güzelim ,deniz mavim
hasretim…
herşeyim..
Bilal Can
