Tag: Ziya Osman Oaba

Gözlerimin önünde hep aynı beyaz ev.Her dağ yamacına kurduğum,Beliren her su kenarında,Pembe damlı, yeşil pancurlu, balkonlu,Balkonuna tırmanan sarmaşık.Gece, pencerelerinden sızacak ışık,Kışın tütecek bacası. Kapıyı ittiğinde çalacak bir çıngırak.-Duyuyorum o sesi şimdiden, berrak-Geçeceğim yol, çıkacağım üç basamak,Ellerinden sıyırıp atacağım eldiven,Her halin, gülüşün, kokun, bütün ruhunla sen!Ah, bütün bir ömür bırakmayacağım el,Okşayacağım saç, dinleyeceğim ses,Bakmakla doymayacağım yüz…Açık …

Devamını oku

İnsanlar, hepinizi seviyorum!İçinizde dostlarım, kardeşlerim var.Ey şehir! Bütün hemşerilerim.Bayramınız bayramım, kederiniz kederim.Yoksullar, hastalar, zavallılar,Sizler için gözlerimdeki pınar. Ölüler! Özlemez olur muyum dünyanızı,Aranıza karışmış annem var, babam var. Günler geçiyor diye bir yandan içim sızlar,Hayat! Hayat! Seviyorum seni.Yemyeşil çayırlarda bembeyaz gezen kızlar!Aranızda sevgilim var. Ziya Osman Saba

İlk yağmur damlası düştüKuru yapraklarına güzün.Ardında kış kıyamet,Dert, hüzün. Alınyazısı hepsi…. Kısmet….Ha yazı, ha kışı geceyle gündüzün,Kim bilir kaç günü kaldıÖmrümüzün? Ziya Osman Saba

Ha üç gün önce, ha beş gün sonra.Geldiğin gibi gidişin.Nereye gittiyse anan, baban,Peşinden kardeşin. Bir yaprak dökümüdür dört yandan.Bir dostun, seninle ağlamış gülmüş,Bir sabah gazeteyi açarsın ki:Ölmüş! Daha dün gibidir hepsi.Evlendiğin gün çekilmiş resim.Mesutsun bak, çoluk çocuğunla.Geçti kaç mevsim… Gençtin, dinçtin… hepsi bir zamanlar.Nerende şimdi ağrın, sızın?Yatakta mı, yavaş yavaşYa sokakta ansızın? Birkaç bahar, bir …

Devamını oku

Yaşamak bundan sonra, katlanılmaz eziyet!Bir ey istemiyorum artık ne zevk, ne para,Kaybolmuş baharıma beni götür, hâtıra,Hâfızam avut beni, beni kurtar ey şiir! Yaşamak bundan sonra, katlanılmaz eziyet.Bir şey istemiyorum, ne teselli, ne umut:Hareket edeceğiz!.. Kalbim dünyayı unut,Dağlar, taşlar, elveda; gün, hakkını helâl et! 1940 Ziya Osman Saba Bu şiir 15 Şubat 1940’ta Sevet-i Fünun’da “Yaşamak …

Devamını oku

Kalbim, seninle bir gün yalnız kalacağız,Şu daha birkaç yıllık mihnetin sonundaBir dere kenarında, çimenler koynunda,Seninle hayallere, yalnız dalacağız. Kalbim, sen çocuk kaldın, tanımadın kini,Memnun olacağım senden bir baba kadar.Derken, ürperecek bir rüzgârla kavaklar,– Seher! Dinleyeceğiz, sonsuz musikisini… 1939 Ziya Osman SabaCümlemiz / Can Yayınları

Gün gelir, hatırlamak bile bir acı olur.Gençlik aşkı, sevinci, daha dünkü ümidi…Yumruklasan göğsünü bir boş yankı duyulur. Gün gelir, en gür çeşmeler damla damla kurur.Bakarsın, bir yazın ağaçlarında şimdiÜç-beş kuru yaprak çırpınır durur. Ziya Osman Saba

Biz o kadar; o kadar ağladık ki beraber,Gözyaşları doldurdu avucumu şimdilik.Şimdilik uzun uzun, bambaşka bir sessizlikYavaşça alçalarak, yavaşça bizi dinler. Etrafta kalan sesler kesildi birer birer.Hatırlamaz olmuşum, herşey uzakta, silik.Yalnız senin vücudun… Ah işte bir içimlikBir su gibi ellerin avucumda serinler. Vücudunun gölgesi bak yerde gölgemle bir,Yeni bir nefes gibi sessizlik göğsümdedir.Sessizlik içerime doluyor yudum …

Devamını oku