Hangi birini anayım,Buluştuğumuz kumluk, uzak iskele. Her yerde bir başkalık. İlk defa gelişimiz el ele. Sonra bir gün, kalabalık Beyoğlu, Girdiğimiz dükkânlar, güler yüzlü satıcı. İkimizi yanyana oturtup Resmimizi çeken fotoğrafçı. Rüzgâr dinmiş, ağaçlar dinler gibi. Gün batarken o sakin sonbaharda; Akşamları dolaşmamız Kolkola Mühürdar’da. Bir adam sokak fenerlerini yakar, İncecik vücudun vücuduma dayanırdı. Her …
Tag: Ziya Osman Oaba
Şub 23
Çocukluğum
Çocukluğum, çocukluğum…Uzakta kalan bahçeler O sabahlar, o geceler, Gelmez günler çocukluğum. Çocukluğum, çocukluğum… Gözümde tüten memleket. Artık bana sonsuz hasret, Sonsuz keder çocukluğum. Çocukluğum, çocukluğum… Habersiz ölen kardeşim, Mezarı bilinmez eşim, Her bir şeyim çocukluğum. Çocukluğum, çocukluğum… Bir çekmecede unutulmuş, Senelerle rengi solmuş, Bir tek resim çocukluğum… Ziya Osman Saba
Şub 23
Ahret
Bu garip dünyada ben yadırgadım yerimi…Yıllardan sonra bir gün görüp çektiklerimi,Tanrım, bir meleğine emredecek: “Yetişir!” Gözlerimi o saat sessiz kapayacağım.Beni bekleyedursun artık ılık yatağım,Bütün yorgunluğumu alacak bir teneşir. Bir yükü atmış gibi sırtımda bir hafiflik,Oraya geçmek için aşacağım bir eşik.Bir lâhza tutacağım bana uzanan eli. Bir el gözlerimdeki perdeyi sıyıracak.Onları bulacağım!.. Ve annem şaşıracak:“Oğlum! Ne …
Şub 23
İmkânsız Tesadüfler
Cahit Sıtkı Tarancı`ya- Şimdi çıkıverecek karşıma arkadaşım,Mektebe gitmek için geçtiğimiz şu yoldan. Babam tok sesiyle birden çağıracak: ‘Ziya!’Kalbimde eski sevinç, dallarda eski bahar. Gözlerimi kapatıp: ‘Bil?’ diyecek birisi.Bir mahşer ortasinda şaşırıp kalacağım. Ve girecek koluma bir melek gibi karım.Saracak etrafımı doğmamış çocuklarım …
Şub 23
Dilek
Mesut olmuş görmek isterdim hepiniziBu bahar gününde, dertliyi, ümitsiziTerfi etmiş memur, sınıf geçmiş öğrenciKadını, erkeği, yaşlısı, genci,Bir bayram sevinciyle, kol kola sokaklardaSevgililer, baş başa, muratlarına ermişÇocuklar el ele, bir halka oluvermişGörmek isterdim camlardan, odalarda oturmuşRadyoyu açmış, küçük sofra kurmuşYol, meydan, dere, tepe, dağ, bayır, kırVapurlar limanlarda yola çıkmaya hazırGazinolar, plajlar, sinemalar açıkHer dilden bir şarkı, …
Şub 23
Her Akşam ki Yolumda
Her akşam ki yoluma koyulmuş gidiyorum.Her akşamdan vücudum bu akşam daha yorgun.Öyle istiyorum ki bu akşam biraz sükûn,Bir cami eşiğine yatıversem diyorum -Rabbim, şuracıkta sen bari gözlerimi yum!Sen, bana en son kalan, ben senin en son kulun;Bu akşam, artık seni anmayan İstanbulunBomboş bir camiinde uyumak istiyorum. Sonsuz sessizliğini dinlemek istiyorum.Bilirim ki taşlığın bir döşek kadar …
Şub 23
Kışa Giderken
İndirin perdeleri, indirin perdeleri…Sonbahar ağaçlarda ağlarken yaprak yaprak.Hışıldayan bu altın yağmuruna dalarak,Dinleyin içerimde serinleyen kederi. Çekin, önüme çekin şu yerdeki minderi,Sükûn, beyaz bir gömlek gibi ürpersin bırak.Çın çın çınlarken uzak, çok uzak bir çıngırak,Ah, indirin camlara bembeyaz perdeleri. Sonbahar, ölen günle basamakta duruyor,Saniyeler kafese bir el gibi vuruyor,İsterse hemen yarın evim örtülsün karla. Ferah veren …
Şub 23
Ayaklar
Ayaklar, çeşit çeşit kunduralar içinde.Ayaklar, yarı çıplak, paçavralar içinde. Ayaklar, odalarda, bir çift yavru güvercin.Tutup avuca almak, okşayıp öpmek için. Çocuk ayacıkları, o başkalık, tombulluk,Henüz yere değmemiş, daha pespembe, yumuk. Yolculuk nasıl geçti?.. Ne oldu? Ne de çabuk?Teneşirde ayaklar, mosmor, taş gibi soğuk.Ziya Osman Saba
Şub 23
Bir Sokakta Giderken
Taşında otlar biten şu sokakta yürümek.Bir bahçe duvarının kokulu gölgesinden.Uzakta, mektepteyken okuduğumuz şarkı.Su içmek o tasasız günlerin çeşmesinden. Kalbe aşina bütün rastladıklarım,Herşey eskisi gibi, herkes bahtiyar, iyi!Bana büyük babamı hatırlatan ihtiyar,Çocukluk arkadaşım sarı benekli kedi Bütün günahlarımı affetmiş sanki Tanrım,Duyuyorum kalbimde tadılmamış sevgiyi.Ah, sade koşmak, koşmak istiyorum içimden:Aradığım diyara bu yol çıkacak gibi Ziya Osman …
Şub 23
Bilemiyorum
Bilemiyorum yıllardır neredeyim?Hergün yediğim ekmek, susayıp içtiğim su,Kolundan tutup gitmek istediğim kadın,Yaşamak kaygısı, gök hasreti, ölüm korkusu,Ve Rabbim senin adın!Yıllar var ki içindeyim hayatın.Anıyorum gençliğimi, özlüyorum çocukluğumu,Fakat bilemiyorum yarını. Bilemiyorum Rabbim, maksadını, kararını.Hepimiz işte dünyadayız,Yataktaki hastamız, topraktakı ölümüz;Neyiz, ne olacağız?Birşey bilmiyorum… Nefes almaktayım yalnız.Rabbim! beni yaratmışsın,İnsan şeklinde görünüyorum,Terlerim yazın, üşürüm kışın,Düşünüyorum, düşünüyorum… Ziya Osman Saba